Bełczącki Robert Marek, Skierowanie apelacji do rozpoznania

Skierowanie apelacji do rozpoznania

W postępowaniu apelacyjnym przed sądem drugiej instancji nie zawiadamia się strony skarżącej o uznaniu wniesionej apelacji za dopuszczalną i o nadaniu jej dalszego biegu. Przewodniczący powinien natomiast zarządzić doręczenie odpisu apelacji stronie przeciwnej, zadbać o uzyskanie dowodu doręczenia i jego załączenie do akt sprawy, a następnie niezwłocznie wydać zarządzenie nakazujące przedstawienie akt sprawy właściwemu składowi orzekającemu sądu drugiej instancji. Niemniej celowe może okazać się oczekiwanie na wniesienie przez stronę przeciwną odpowiedzi na apelację, w której zawarty może zostać wiążący sąd drugiej instancji wniosek o przeprowadzenie rozprawy (art. 374 k.p.c.)

Przyjęcie dopuszczalności wniesionej apelacji pozwala na skierowanie jej do rozpoznania przez skład orzekający sądu drugiej instancji. W myśl art. 373 § 2 k.p.c. czynności związane z nadaniem biegu apelacji może wykonywać nie tylko przewodniczący, ale także referendarz sądowy.

W tym celu przewodniczący zarządza doręczenie odpisu apelacji stronie przeciwnej względem tej, która apelację wniosła. Odpis apelacji doręcza się także interwenientowi ubocznemu występującemu po stronie przeciwnej. Tylko wtedy, gdy interwenient uboczny przystępuje do sprawy przez wniesienie apelacji, odpis jego apelacji doręcza się także stronie, do której interwenient przystąpił.

Jeśli obie strony wnoszą apelacje, każdej z nich (ewentualnie także interwenientowi ubocznemu) należy doręczyć apelację przeciwnika.

W przypadku współuczestnictwa procesowego odpisu apelacji wniesionej przez jednego ze współuczestników nie doręcza się pozostałym współuczestnikom występującym po tej samej stronie procesu.

Ze względu na samodzielny status prokuratora występującego w procesie doręcza się mu odpis każdej wniesionej apelacji.