Przybysz Piotr, Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego

Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego

Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie definiuje pojęcia przewlekłości postępowania. Pojęcie to zostało lapidarnie określone w art. 37 § 1 pkt 2 k.p.a. jako taka sytuacja, w której postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy. W orzecznictwie wskazuje się na celowość posiłkowego odwoływania się co do tej kwestii do unormowań zawartych w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843). „Z przepisu art. 2 ust. 2 tej ustawy wynika, iż dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej, uwzględnić charakter sprawy, stopień jej faktycznej i prawnej zawiłości oraz znaczenie dla strony, która wniosła skargę dotyczącą zagadnień w niej rozstrzygniętych. Ocenie podlega także zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Pożądane jest również odwołanie się (na podstawie art. 18 u.p.e.a.) do zasady szybkości, wnikliwości i prostoty postępowania przewidzianej w art. 11 k.p.a., oraz zasady stosowania środków prowadzących do bezpośredniego wykonania obowiązków najmniej uciążliwych dla zobowiązanego, wynikającej z art. 7 § 2 u.p.e.a.” (z uzasadnienia wyroku WSA w Warszawie z dnia 2 października 2008 r., III SA/Wa 114/08, LEX nr 489607).

Przewlekłość postępowania egzekucyjnego nie jest tożsama z jego długotrwałością. O przewlekłości postępowania można mówić wyłącznie wówczas, gdy przedłużanie się czasu trwania postępowania zostało zawinione przez organ egzekucyjny i jest następstwem jego wadliwych działań.

Ocena przewlekłości postępowania egzekucyjnego wymaga zbadania, czy organ egzekucyjny podejmował czynności zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego oraz czy podejmował je z nieuzasadnionym opóźnieniem lub niecelowo (wyrok NSA w Warszawie z dnia 10 grudnia 2010 r., II FSK 1803/09, LEX nr 1100039).

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lipca 2006 r., III SA/Wa 305/06, LEX nr 271625:

1. Nieskuteczności postępowania egzekucyjnego, spowodowanego trudnościami w dostępie do majątku zobowiązanej lub jego braku, nie można utożsamiać z jego przewlekłością, niemniej jednak za przewlekłe należy uznać postępowanie, w którym choć były podejmowane czynności, to jednak zostały rozciągnięte w czasie przez organ egzekucyjny ponad miarę i w efekcie nie zmierzały do wyegzekwowania należności wierzyciela zainteresowanego jak najszybszym zakończeniem egzekucji w sposób skuteczny.

2. Niepodjęcie przez organ egzekucyjny stosownych czynności, które mogły i powinny być wykonane, skoro miały znaczenie dla sprawy, powinno być ocenione jako powodujące przedłużanie się postępowania egzekucyjnego oraz przyczyniające się do niewykonania obowiązku, stosownie do treści art. 7 § 2 u.p.e.a., szczególnie gdy organ egzekucyjny wykazał się niefrasobliwością, wskazując konkretną liczbę udziałów, w sytuacji gdy nie sprawdził, ile udziałów w spółce posiada zobowiązana, oraz gdy prawo nie zabraniało mu zajęcia wszystkich udziałów.

Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego może być wniesiona przez:

a) zobowiązanego;

b) wierzyciela niebędącego jednocześnie organem egzekucyjnym,

c) podmiot, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku;

d) organ zainteresowany w wykonaniu obowiązku.

Ustawa nie określa szczególnych wymagań dotyczących sposobu wniesienia skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego. Oznacza to, że skarga musi być wniesiona do organu egzekucyjnego w sposób określony w art. 63 § 1 k.p.a.

Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego jest wnoszona do organu egzekucyjnego.