Musiał Krzysztof J., Skarga na niewykonanie wyroku

Skarga na niewykonanie wyroku

Procedura wskazuje warunki, które muszą być spełnione, by złożyć skargę do WSA za niewykonanie wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Należy wskazać, iż pojęcie „niewykonanie wyroku” oznacza pozostawanie w  bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania podatkowego (administracyjnego), mającego na celu rozstrzygnięcie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 maja 2007 r., VII SA/Wa 97/07). To samo dotyczy stanu przewlekłości postępowania. Z bezczynnością bądź przewlekłością postępowania mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany przez prawomocny wyrok sądu administracyjnego, w którym sąd ten uwzględnił skargę na bezczynność organu lub skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1–4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., na podstawie art. 149 p.p.s.a. zobowiązał organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; zobowiązał organ do stwierdzenia albo uznani uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłaego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

Sąd, w przypadku zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności albo zobowiązania organu do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.

Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 art. 149 p.p.s.a., może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

Stan bezczynności lub stan przewlekłego prowadzenia postępowania w sytuacji określonej w art. 154 § 1 p.p.s.a., ma miejsce wówczas, gdy organ w powtórnym postępowaniu, prowadzonym na skutek wydanego uprzednio wyroku w sprawie sądowo-administracyjnej, pomimo upływu stosownych terminów, nie załatwia sprawy, tzn. nie wydaje nowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Jedynym warunkiem formalnym, przy pozostawaniu w bezczynności bądź w zwłoce w wydaniu rozstrzygnięcia (wbrew terminom do załatwienia sprawy określonym w ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm. - dalej o.p.), jest wezwanie organu administracji (podatkowego) do załatwienia sprawy. Wezwanie takie może zostać wystosowane dopiero po upływie terminu zakreślonego przez sąd w wyroku zobowiązującym organ do wydania rozstrzygnięcia bądź po upływie terminu procesowego z o.p. do załatwienia sprawy po wyroku uchylającym rozstrzygnięcie organu podatkowego. Terminy winny być liczone od momentu otrzymania przez organ podatkowy prawomocnego orzeczenia sądowego.