Musiał Krzysztof J., Skarga na czynność administracji podatkowej do WSA

Skarga na czynność administracji podatkowej do WSA

Procedura precyzuje zaskarżanie do sądu administracyjnego innych niż określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. czynności administracji podatkowej.

Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego mogą być akty lub czynności, które:

1) nie mają charakteru decyzji lub postanowienia, te bowiem są zaskarżalne na podstawie art. 3 § 2 pkt 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

2) są podejmowane w sprawach indywidualnych, albowiem akty o charakterze ogólnym zostały wymienione w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a.;

3) muszą mieć charakter publicznoprawny;

4) dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisu prawa (por. postanowienie NSA z dnia 28 listopada 2005 r., I OSK 1756/06).

Elementy powyższe określane są w literaturze przedmiotu jako „konstytuujące pojęcie aktu lub czynności z art. 3 § 2 pkt 4" (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu, 2008, s. 31 i 32; B. Adamiak, Z problematyki, s. 9). W podobnym kierunku podąża również orzecznictwo sądów administracyjnych z okresu późniejszego (por. m.in. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 września 2006 r., II SA/Ol 456/06).

Ustanowiony pełnomocnik nabywa uprawnienie do działania w imieniu i ze skutkiem dla podatnika. Osoba reprezentowana przez pełnomocnika działa w taki sposób, jakby sama dokonywała czynności procesowych, tyle że przy wykorzystaniu profesjonalnej pomocy. Osoba ta ponosi odpowiedzialność związaną z wyborem jednostki, której zleciła pomoc prawną. Oznacza to, że skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań i zaniechań obciążają podatnika (por. postanowienie NSA z dnia 23 czerwca 2008 r., I OZ 402/08; wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2007 r., II FSK 756/06; postanowienie SN z dnia 22 marca 1999 r., III CKN 76/99). Należy ponadto podkreślić, że - zgodnie z art. 244 § 2 p.p.s.a. - ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa. Należy wskazać, iż strona może ustanowić więcej niż jednego pełnomocnika.

Zob. też postanowienie NSA z dnia 7 lutego 2014 r., II GSK 104/14.