Skubiszak-Kalinowska Irena, Rozwiązanie umowy koncesji

Rozwiązanie umowy koncesji

Na mocy art. 47 u.k.r.b.u. zamawiającemu przyznane zostało uprawnienie do rozwiązania umowy. Określa on jednocześnie trzy ustawowe przesłanki, których wystąpienie umożliwia zamawiającemu skorzystanie z tego uprawnienia. Zgodnie z jego dyspozycją zamawiający może rozwiązać umowę koncesji niezależnie od jej postanowień, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności:

1) zmiany umowy koncesji dokonano z naruszeniem art. 46 ust. 9;

2) koncesjonariusz w chwili zawarcia umowy koncesji podlegał wykluczeniu na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 lub 2;

3) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, w ramach procedury przewidzianej w art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, że państwo polskie uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy traktatów i dyrektywy 2014/23/UE, z uwagi na to, że zamawiający zawarł umowę koncesji z naruszeniem przepisów prawa Unii Europejskiej.

Rozwiązanie umowy koncesji zamawiający dokonuje poprzez złożenie oświadczenia woli drugiej stronie i jest skuteczne z chwilą dojścia tego oświadczenia do adresata w taki sposób, że mógł on się z nim zapoznać.

Powyższe łączyło się z koniecznością implementacji do polskiego porządku prawnego przepisu art. 44 dyrektywy 2014/23/UE, zgodnie z którym „Państwa członkowskie zapewniają instytucjom zamawiającym i podmiotom zamawiającym możliwość rozwiązania umowy koncesji w okresie jej obowiązywania, na warunkach określonych przez mające zastosowanie prawo krajowe, w przypadku gdy spełniony jest co najmniej jeden z poniższych warunków: a) dokonana została modyfikacja koncesji, która wymagałaby przeprowadzenia nowego postępowania o udzielenie koncesji zgodnie z. 43; b) koncesjonariusz znajdował się w momencie udzielenia koncesji w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 38 ust. 4, w związku z czym powinien był zostać wykluczony z postępowania o udzielenie koncesji; c) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, w ramach procedury przewidzianej w art. 258 TFUE, że państwo członkowskie uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy Traktatów, z uwagi na to, że instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające należące do tego państwa członkowskiego udzieliły danej koncesji, nie wypełniając swoich obowiązków wynikających z Traktatów i niniejszej dyrektywy”.

Warto zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził żadnych ram czasowych dla zamawiającego, w zakresie których możliwe będzie skorzystanie z uprawnienia do rozwiązania umowy koncesji. Powoduje to, iż zamawiający może rozwiązać umowę koncesji w każdym momencie jej obowiązywania, o ile wystąpiła któraś z okoliczności wskazanych w art. 47 u.k.r.b.u.

Aby skorzystać z możliwości rozwiązania umowy na podstawie art. 47 u.k.r.b.u. zamawiający musi zweryfikować, czy zachodzi chociaż jedna z okoliczności przewidzianych tym przepisem.

Przed podjęciem decyzji o rozwiązaniu umowy koncesji zamawiający zobowiązany jest zweryfikować, czy wystąpiła któraś z przesłanek określonych w art. 47 u.k.r.b.u. Uprawnienie do rozwiązania umowy koncesji z koncesjonariuszem będzie mu bowiem przysługiwać dopiero, o ile poweźmie informację o wystąpieniu którejś z okoliczności wskazanych w tym przepisie.