Wiśniewski Paweł, Rozpoznanie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 18 stycznia 2015 r.
Autorzy:

Rozpoznanie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji

Rozpoznanie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji

Rozpoznanie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji

Rozpoznanie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji sąd skład orzekający sąd skład orzekający uchylenie postanowienia zmiana postanowienia wpłynięcie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji bieg postępowania wydanie postanowienia możliwy sposób rozstrzygnięcia oddalenie zażalenia

Krok: wpłynięcie zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji

Krok: bieg postępowania

Postępowanie przed sądem ochrony konkurencji i konsumentów jest postępowaniem pierwszoinstancyjnym. Zgodnie z art. 148 § 1 k.p.c., sąd rozpoznaje zażalenie na rozprawie (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., III SZP 1/06, OSNP 2006, nr 13-14, poz. 224).

Stronami postępowania są osoba wnosząca zażalenie na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konsumentów i Konkurencji, występująca jako powód, oraz Prezes Urzędu jako pozwany (art. 47929 k.p.c.). W postępowaniu może także brać udział prokurator (art. 7 i art. 60 k.p.c.), organizacja pozarządowa, której członkiem jest przedsiębiorcą występujący jako strona (art. 61 § 3 k.p.c.), inna organizacji pozarządowa (art. 8 oraz art. 61 § 1 i 2 k.p.c.) oraz powiatowy rzecznik konsumentów (art. 633 k.p.c.).

W toku postępowania szczególnie chronione są tajemnice przedsiębiorstwa oraz inne tajemnice podlegające ochronie na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności przez możliwość odbycia posiedzenia przy drzwiach zamkniętych (art. 153 § 11 k.p.c.), ograniczenie stronom prawa wglądu do materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy (art. 47933 § 3 k.p.c.) czy ograniczenie możliwości kopiowania oraz wykorzystywania na potrzeby innych spraw dokumentów, o których mowa w art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007 r., Nr 50, poz. 331 z późn. zm), bez zgody przedsiębiorcy lub osoby zarządzającej, o których mowa w tym przepisie (art. 47933 § 2a, § 2b i § 6 k.p.c.).

Tajemnicą przedsiębiorstwa są nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności (art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w zw. z art. 4 pkt 17 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów).

Inne tajemnice podlegające ochronie na podstawie przepisów odrębnych to m.in.: tajemnica bankowa (art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe), tajemnica ubezpieczeniowa (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej), tajemnica informacji niejawnych ściśle tajnych lub tajnych (zob. przepisy ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych).