Wiśniewski Jarosław T., Rozpoznanie apelacji w postępowaniu uproszczonym

Rozpoznanie apelacji w postępowaniu uproszczonym

Sąd pierwszej instancji przedstawia sądowi drugiej instancji akta sprawy z apelacją od wyroku niezwłocznie po jej wpłynięciu (art. 371 k.p.c.).

Sąd drugiej instancji bada, czy apelacja jest dopuszczalna, czy została wniesiona terminie, czy została należycie opłacona, oraz czy nie jest obarczona brakami formalnymi. Zgodnie z art. 373 § 1 k.p.c., sąd odrzuca apelację spóźnioną, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie usunęła w wyznaczonym terminie. Zażalenie na odrzucenie apelacji jest rozpoznawane w składzie jednoosobowym (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2021 r., III CZP 94/20, LEX nr 3196583, uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2021 r., III CZP 76/20, niepublik., oraz uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2021 r., III CZP 75/20, LEX nr 3275897).

Apelacja może być oparta na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie bądź na zarzutach naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy (art. 505⁹ § 1¹ k.p.c.), z tym zastrzeżeniem, że wykazywanie związku pomiędzy naruszeniem przepisów postępowania a wynikiem sprawy nie jest jednakże wymagane w sytuacji, gdy apelujący powołuje się na nieważność postępowania (T. Wiśniewski (w:) Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, pod red. H. Doleckiego i T. Wiśniewskiego, LEX, komentarz do art. 368, pkt 9).

Żądanie przeprowadzenia rozprawy apelujący może zgłosić tylko w apelacji, zaś strona przeciwna w odpowiedzi na apelację (art. 374 k.p.c.).