Ziółkowski Paweł, Rozliczanie zagranicznych podróży służbowych

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 1 stycznia 2023 r.
Autor:

Rozliczanie zagranicznych podróży służbowych

Rozliczanie zagranicznych podróży służbowych

Rozliczanie zagranicznych podróży służbowych

Diety zagraniczne mają za zadanie zapewnienie wyżywienia i pokrycie innych drobnych wydatków. Mimo że przez lata brak było istotnych zmian w tym zakresie, ich naliczanie bynajmniej nie jest łatwe.

Rozliczanie zagranicznych podróży służbowych pracodawca pracodawca obiady (!) ustalenie  kwoty należności  z tytułu diet alternatywa dla diet kolacje zapewnienie wyżywienia wyżywienie całodzienne wyżywienie częściowe śniadania podróż służbowa prawo do diet wysokość diet podróże do 24 godzin Podróże dłuższe niż 24 godziny

Krok: podróż służbowa

Jeżeli pracownik wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Jeżeli na dodatek pracownik w trakcie podróży przekroczy granicę Polski, będziemy mieli do czynienia z podróżą zagraniczną.

Krok: prawo do diet

Diety są jednym z podstawowych świadczeń otrzymywanych przez pracowników z tytułu podróży służbowych.

Należność z tytułu diet oblicza się za czas podróży zagranicznej, czyli w przypadku odbywania jej środkami komunikacji:

1) lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili jej przekroczenia w drodze powrotnej do kraju;

2) lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;

3) morskiej - od chwili wyjścia statku (promu) z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia statku (promu) w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego.

Dojazd do granicy i powrót od granicy to podróż krajowa (zob. procedura Rozliczanie krajowych podróży służbowych).

Dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Ustawodawca nie sprecyzował przy tym, o jakie inne drobne wydatki chodzi. Przyjmuje się jednak, że zapis dotyczy np. płatnej toalety, zakupu pocztówki czy korzystania z roamingu.