Bogusiak Marta, Przyjęcie rzeczy do depozytu w szpitalu

Przyjęcie rzeczy do depozytu w szpitalu

Procedura opisuje tryb przyjmowania i przechowywania w depozycie rzeczy wartościowych, przekazanych przez pacjentów. Procedura kierowana jest do podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, na które nałożony został obowiązek prowadzenia depozytu.

Obowiązek prowadzenia depozytu rzeczy wartościowych dotyczy podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne wynika z art. 39–40 ustawy z dnia 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 159, z późn. zm.) - dalej u.p.p., podczas gdy sposób prowadzenia depozytu wynika z rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2009 r. w sprawie prowadzenia depozytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 129, poz. 1068) - dalej r.p.d.

Koszty prowadzenia depozytu ponosi podmiot wykonujący działalność leczniczą. W depozycie przechowywane są przekazane przez pacjentów rzeczy wartościowe, za które uważa się w szczególności środki pieniężne i płatnicze, biżuterię, urządzenia elektroniczne, inne przedmioty uznane za wartościowe przez podmiot leczniczy lub pacjenta.

Zgodnie z treścią § 27 pkt 17 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (tekst jedn.: Dz. U. 2015.2069 ), informację o przyjęciu rzeczy do depozytu, ze wskazaniem nr karty depozytowej, odnotowuje się w księdze głównej przyjęć i wypisów.

Kierownik podmiotu leczniczego wyznacza osoby odpowiedzialne za prowadzenie depozytu:

– osobę prowadzącą depozyt - do jej obowiązków należy przede wszystkim przyjmowanie oraz wydawanie rzeczy wartościowych z depozytu, a także prowadzenie i przechowanie księgi depozytów;

– osobę zastępcy - przyjmującą rzeczy wartościowe i wydającą pokwitowania poza godzinami pracy oraz w razie nieobecności osoby prowadzącej depozyt.

Potwierdzenie przyjęcia rzeczy wartościowych oddawanych do depozytu następuje poprzez wydanie pacjentowi karty depozytowej (§ 2 r.p.d.). W karcie depozytowej dokonuje się opisu rzeczy wartościowych oddanych do depozytu, określając ich cechy indywidualne, w szczególności nazwę, rodzaj, szacunkową wartość, barwę, markę i stan zużycia. W przypadku braku cech indywidualnych dokonuje się odpowiedniej adnotacji w karcie depozytowej. Kartę depozytową podpisuje osoba przyjmująca depozyt oraz pacjent (§ 3 ust. 3 i 4 r.p.d.).

W przypadku gdy pacjent jest nieprzytomny lub niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji rzeczy wartościowe należy niezwłocznie przekazać depozytu. Oryginału karty depozytowej nie wydaje się wówczas pacjentowi, lecz przechowuje wraz z przedmiotami oddanymi do depozytu. Pacjenta zawiadamia się o złożeniu rzeczy wartościowych do depozytu niezwłocznie po ustaniu okoliczności uzasadniającej odstąpienie od wydania kwitu depozytowego. W przypadku wyrażenia woli dalszego przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie, pacjent składa podpis na karcie depozytowej wraz z aktualną datą (§ 6 ust. 1 i 2 r.p.d.).

W przypadku trwania okoliczności uzasadniających odstąpienie od wydania kwitu depozytowego, przez okres dłuższy niż 24 godziny od czasu przyjęcia pacjenta do zakładu, kierownik zakładu albo osoba przez niego upoważniona informuje o przyjęciu rzeczy wartościowych do depozytu małżonka, wstępnych, zstępnych lub rodzeństwo pacjenta, a także inne osoby uprawnione, na podstawie odrębnych przepisów, do dysponowania ruchomościami pacjenta (§ 6 ust. 3 r.p.d.).