Szuwalski Przemysław, Przygotowanie decyzji w sprawie pozwolenia wodnoprawnego

Przygotowanie decyzji w sprawie pozwolenia wodnoprawnego

Organ administracji po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego zobowiązany jest rozstrzygnąć sprawę decyzją o udzieleniu bądź odmowie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego.

Elementy decyzji, w sposób ogólny, zostały określone w art. 107 k.p.a. Na tym tle, na gruncie Prawa wodnego w przypadku decyzji pozytywnych istotnego znaczenia nabiera treść rozstrzygnięcia określająca prawa i obowiązki adresata pozwolenia oraz uzasadnienie decyzji pozwalające na przeanalizowanie prawidłowości poczynionych w sprawie ustaleń (III SA/Po 100/23). Przepisy Prawa wodnego, na tle art. 107 k.p.a. określają szczególne elementy decyzji (pozwolenia wodnoprawnego).

Uzasadnienie decyzji powinno odnosić się do dokonanej oceny operatu wodnoprawnego oraz zgromadzonych w toku postępowania dowodów, dokumentów i informacji. Zakres udzielonego pozwolenia wodnoprawnego powinien odpowiadać zakresowi wniosku o jego udzielenie.

Pozwolenie wodnoprawne ze swej istoty powinno stanowić dla wnioskodawcy wyczerpujący katalog wymogów, które są na niego nakładane w związku z prowadzeniem działalności, dla której istnieje wymóg uzyskania takiego pozwolenia wodnoprawnego (IV SA/Wa 1810/07, II SA/Po 921/12, VII SA/Wa 176/22).

W świetle art. 107 § 2 k.p.a. pozwolenie wodnoprawne może też zawierać składniki dodatkowe, jak chociażby załącznik w postaci instrukcji gospodarowania wodą dla pozwoleń wodno prawnych. W tym zakresie przepis art. 409 a ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (tekst jedn. Dz.U. z 2023r., poz. 1478) przewiduje, że instrukcję gospodarowania wodą zatwierdzaną w pozwoleniu wodnoprawnym na korzystanie z wód, którą doręcza się wszystkim zakładom, których dotyczy ta instrukcja, oraz właścicielowi wód.

Ponadto uzasadnienie decyzji jest też warunkiem oceny decyzji na wypadek ewentualnej kontroli odwoławczej, czy też oceny przesłanek mogących uprawniać do wzruszenia pozwolenia wodnoprawnego, takich jak chociażby wznowienie (art. 145 k.p.a.), stwierdzenie nieważności (art. 156 k.p.a.), bądź uprawniających do zmiany decyzji w trybie art. 410 pr.wod., cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego na podstawie art. 415 pr.wod., czy też stwierdzenie jego wygaśnięcia zgodnie z art. 414 pr.wod.

Wraz z zakończeniem postępowania wyjaśniającego obowiązkiem organu jest rozpatrzenie decyzją sprawy inicjowanej wnioskiem o wydanie pozwolenia wodnoprawnego (art. 104 k.p.a.). Obowiązkiem organu jest ustalenie podstaw merytorycznych decyzji mając na względzie wszelkie okoliczności sprawy ustalone w toku postępowania (VII SA/Wa 176/22).

Od powyższego zwalnia jedynie pozostawienie podania bez rozpatrzenia, w przypadku stwierdzenia braków formalnych, które nie zostały uzupełnione (art. 64 § 2 k.p.a.).

Przed wydaniem decyzji organ jest też obowiązany zweryfikować prawidłowość podjętych w toku postępowania czynności procesowych, takich jak zawiadomienie wszystkich stron o postępowaniu (art. 61 k.p.a.), zapewnienie czynnego udziału stron w postępowaniu (art. 10 k.p.a.), dokonanie wymaganych obwieszczeń o sprawie (art. 400 ust. 7 i art. 401 pr.wod.). Wady procesowe mogą bowiem, zależnie od wagi naruszenia, wpływać na prawidłowość decyzji.

Przystępując do rozstrzygnięcia sprawy, organ weryfikuje dopuszczalność udzielenia pozwolenia wodnoprawnego. Ustawodawca w sposób szczególny normuje przypadki uprawniające do odmowy udzielenia pozwolenia (art. 399 pr.wod.). Decyzja pozbawiona jest pod wieloma względami tzw. luzu decyzyjnego (II SA/Po 973/18), co wynika z dookreślenia przesłanek wydawania pozwoleń wodnoprawnych i sposobu rozpatrzenia wniosku.

Szczególnym przypadkiem zakończenia postępowania może być też jego umorzenie, jeżeli na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. stwierdzono wystąpienie przesłanek procesowych dotyczących braku możliwości rozpatrzenia sprawy decyzją co do istoty, których nie można łączyć z brakiem podstawy merytorycznej do wydania decyzji (pozytywnej bądź negatywnej).