Moraczewski Marcin, Przebieg postępowania związanego z wydaniem decyzji lokalizacyjnej

Przebieg postępowania związanego z wydaniem decyzji lokalizacyjnej

W sytuacji, gdy dla terenu objętego planowaną inwestycją celu publicznego nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ustalenie lokalizacji tej inwestycji następuje w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Jest to sprawa indywidualna, rozstrzygana w drodze decyzji administracyjnej, przez organ administracji publicznej w zakresie jego właściwości, zatem w myśl art. 1 pkt 1 k.p.a., postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, będzie (co do zasady) toczyło się według przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Należy jednak pamiętać, że ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zawiera regulacje szczególne względem kodeksu postępowania administracyjnego, modyfikujące lub wyłączające stosowanie ogólnych zasad postępowania administracyjnego, zwłaszcza jeżeli chodzi o zawiadamianie stron (art. 53 ust. 1 u.p.z.p.), udział organizacji społecznych (art. 53 ust. 2 u.p.z.p.), możliwość udziału w postępowaniu Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (art. 53 ust. 2a u.p.z.p.), czy też zażalenia na postanowienie organu współdziałającego (art. 53 ust. 5 u.p.z.p.). Uregulowania te mają na celu uproszczenia i przyśpieszenie postępowania administracyjnego, którego przedmiotem jest lokalizacja inwestycji celu publicznego.

Zgodnie z art. 52 ust. 1 u.p.z.p., decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje się na wniosek inwestora. Ustawodawca nie wprowadził w tym zakresie żadnych ograniczeń podmiotowych, zatem uprawnionym do złożenia wniosku może być zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna, bądź podmiot, który nie posiada osobowości prawnej, przy czym, wniosek może złożyć każdy, niezależnie od przysługujących mu uprawnień do nieruchomości (zob. wyroki NSA: z dnia 28 stycznia 1998 r., IV SA 661/96, LEX nr 4574; z dnia 30 listopada 1999 r., II SA/Gd 2343/97, LEX nr 44150; z dnia 13 czerwca 2000 r., II SA/Gd 1034/98, LEX nr 44251, zob. także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 października 2011 r., II SA/Op 93/11, LEX nr 984800). Co więcej, decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dotycząca tego samego terenu, może być wydana na rzecz więcej niż jednego inwestora (por. T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz do art. 52, Zakamycze 2004; zob. także art. 63 ust. 1 u.p.z.p.,), a więc w stosunku do tego samego terenu może toczyć się równolegle kilka postępowań lokalizacyjnych (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2005 r., IV SA/Wa 1570/05, LEX nr 198827).

Inwestor powinien złożyć wniosek w formie pisemnej, jednakże z uwagi na treść art. 63 § 1 k.p.a., należało by dopuścić możliwość złożenia wniosku telegraficznie, za pomocą telefaksu czy też innych środków komunikacji elektronicznej, a także ustnie do protokołu, o ile przy użyciu tych form możliwe będzie zawarcie we wniosku obok części tekstowej, wymaganej części graficznej wniosku.

Złożenie przez inwestora wniosku o wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego wszczyna postępowanie z dniem doręczenia tego żądania organowi administracji, tj. z dniem wpływu wniosku do kancelarii organu administracji publicznej, bądź też z dniem złożenia wniosku w siedzibie organu (zob. wyrok NSA z dnia 14 lipca 2006 r., II OSK 980/05, LEX nr 275517), a nie z dniem nadania wniosku w polskim urzędzie pocztowym.

Inwestor może w każdej chwili swój wniosek cofnąć - wówczas organ powinien umorzyć postępowanie lokalizacyjne, jako bezprzedmiotowe (art. 105 § 1 k.p.a.)