Gruszecki Krzysztof, Prowadzenie ochrony przed hałasem

Prowadzenie ochrony przed hałasem

Pojęcie hałasu ustawodawca zdefiniował w art. 3 pkt 5 p.o.ś.

Uciążliwość w postaci hałasu, który jest emitowany do środowiska, została reglamentowana przepisami ustawy - Prawo ochrony środowiska. Co istotne, przepisów ww. ustawy, regulujących kwestie związane z hałasem, nie stosuje się do hałasu powstającego w związku z powszechnym korzystaniem ze środowiska. Obowiązek zapewnienia ochrony przed hałasem wynika przy tym również bezpośrednio z prawa Unii Europejskiej np. z rozporządzenia 216/2008. Co istotne ochrona przed hałasem należy do podstawowych praw człowieka i wynika z art. 8 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 z późn. zm.).

Ustawodawca w art. 112 p.o.ś. określił na czym polega ochrona przed hałasem. Ochrona ta realizowana ma być w dwojaki sposób poprzez (i) utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie, jak również (ii) zmniejszanie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany. Powyższe uregulowania powinny być uwzględnione zarówno przy wydawaniu indywidualnych aktów administracyjnych, stanowiących podstawę korzystania ze środowiska (tj. decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu, wydawanej na podstawie art. 115a p.o.ś.), jak i w procesie tworzenia aktów prawa miejscowego (tj. miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, jak również, tworzonych na podstawie art. 135 p.o.ś., obszarów ograniczonego użytkowania). Obowiązek zapewnienia ochrony przed hałasem w procesie planowania przestrzennego wyznacza przy tym art. 73 ust. 1 pkt 2a p.o.ś. - zgodnie z którym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jak również w decyzji o warunkach zabudowy należy uwzględniać ograniczenia wynikające z wyznaczenia obszarów cichych (zarówno w aglomeracji jak i poza nią).