Niewiadomski Zygmunt, Procedura transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko w przypadku oddziaływania pochodzącego z zagranicy

Procedura transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko w przypadku oddziaływania pochodzącego z zagranicy

Podstawę prawną postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko stanowi ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r., poz. 2081 z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś. Ponadto obowiązki Polski w zakresie przeprowadzania transgranicznych ocen oddziaływania na środowisko określa także Konwencja EKG ONZ o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym (Dz. U. z 1999 r. Nr 96, poz. 1110), sporządzona w Espoo dnia 25 lutego 1991 r. (tzw. Konwencja z Espoo) oraz umowy bilateralne zawarte na jej podstawie z Niemcami i Litwą.

Przesłanką przesądzającą o konieczności przeprowadzenia procedury jest stwierdzenie możliwości wystąpienia znaczącego oddziaływania o charakterze transgranicznym.

W razie wystąpienia możliwości oddziaływania na środowisko spoza granic RP w wyniku realizacji przedsięwzięcia lub dokumentu strategicznego, państwo pochodzenia zobowiązane jest zawiadomić o tym fakcie stronę polską. Zawiadomienie powinno być wystosowane w formie pisemnej i skierowane do Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska (GDOŚ). Wraz z zawiadomieniem, państwo pochodzenia przesyła dokumenty zawierające informacje o możliwym oddziaływaniu transgranicznym. Zakres i rodzaj dokumentów określa prawo krajowe państwa pochodzenia.

Odebranie przez GDOŚ informacji o możliwym wystąpieniu na terytorium RP oddziaływania na środowisko pochodzącego spoza granicy zobowiązuje GDOŚ do podjęcia czynności zmierzających do przeprowadzenia postępowania transgranicznego.