Ambroziewicz Maciej, Prawo pracownika powstrzymania się od pracy niebezpiecznej ze względu na zagrożenie wewnętrzne

Prawo pracownika powstrzymania się od pracy niebezpiecznej ze względu na zagrożenie wewnętrzne

Przepis art. 210 § 4 k.p., przyznaje pracownikom jedno z najistotniejszych uprawnień w sferze BHP - prawo do powstrzymania się od wykonywanej pracy. Pracownik może z niego skorzystać, po uprzednim powiadomieniu przełożonego, wtedy gdy:

1) wykonuje pracę wymagającą szczególnej sprawności psychofizycznej,

2) jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób.

Powyższe uprawnienie, zgodnie z art. 210 § 5 k.p., nie przysługuje jednak osobom, których obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.

Stwierdzenie niedyspozycji psychofizycznej, która zagraża bezpieczeństwu wykonywanej pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób, należy do pracownika (nie musi weryfikować tego żaden lekarz). Chodzi tu zarówno o zagrożenia zdrowia lub życia, jak i mienia.

Pracownik jest obowiązany niezwłocznie poinformować przełożonego o swoim stanie psychofizycznym.

Uwaga! Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować zastosowaniem wobec pracownika kary porządkowej, o której mowa w art. 108 § 2 k.p.

W razie niedyspozycji psychofizycznej, ustawodawca nie zagwarantował pracownikowi wynagrodzenia za czas powstrzymania się od pracy. Ponadto, pracownik powstrzymujący się od pracy ze względu na niedyspozycję psychofizyczną, nie korzysta z ochrony przed działaniami ze strony pracodawcy, bowiem przepis zawarty w art. 210 § 2¹ k.p. nie znajduje tutaj odpowiedniego zastosowania. Czas powstrzymania się od pracy ze względu na stan psychofizyczny pracownika należy traktować jako usprawiedliwiony, nieodpłatny brak świadczenia pracy.