Kidyba Andrzej, Prawo indywidualnej kontroli w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
Prawo indywidualnej kontroli w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
Prawo indywidualnej kontroli w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
Prawo indywidualnej kontroli w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
Procedura ma na celu przedstawienie zasad wykonywania prawa indywidualnej kontroli przez wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: wspólnik zamierza skorzystać z prawa kontroli
Kontrola w spółce z o.o. może być realizowana bezpośrednio lub pośrednio przez organy (radę nadzorczą lub komisję rewizyjną); por. szerzej A. Kidyba, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komentarz, Warszawa 2009, s. 576–577. Bezpośrednio prawo kontroli w spółce z o.o. może realizować wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością samodzielnie albo wspólnie z upoważnioną osobą. Prawo kontroli może być wykonywane przez wspólnika w każdym czasie. Sformułowanie „w każdym czasie” należy rozumieć w ten sposób, że nie można ograniczyć wspólnika w realizacji prawa indywidualnej kontroli w jakichś okresach, wskazując dni, w których może to realizować (na przykład tylko w czwartki między 13 a 15); por. A. Kidyba, ibidem. Przyjąć należy, że prawo to może być realizowane w normalnych godzinach urzędowania spółki, a gdy jest to niezbędne dla wspólnika również poza tymi godzinami, o czym zarząd powinien być uprzedzony (A. Kidyba, ibidem).
Krok: jakie uprawnienia składają się na treść prawa kontroli?
Na prawo kontroli składają się trzy uprawnienia:
1) prawo przeglądania ksiąg i dokumentów spółki,
2) sporządzenie bilansu dla swego użytku,
3) żądanie wyjaśnień od zarządu.
Powyższe uprawnienia wspólnik może realizować alternatywnie lub łącznie (A. Kidyba, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komentarz, Warszawa 2009, s. 577).