Wiśniewski Jarosław T., Postępowanie w sprawie z powództwa o eksmisję z lokalu mieszkalnego

Postępowanie w sprawie z powództwa o eksmisję z lokalu mieszkalnego

Niniejszy schemat opisuje postępowanie w sprawie z powództwa o eksmisję z lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150). Używane w schemacie pojęcie lokatora oznacza najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego - Dz. U. z 2014 r. poz. 150).

Spośród możliwych podstaw prawnych i faktycznych powództwa o eksmisję z lokalu mieszkalnego niniejszy schemat skupia się na przepisach ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150). W skrócony sposób potraktowane zostały natomiast najczęściej spotykane w praktyce postawy powództwa o eksmisję, tj. roszczenie windykacyjne właściciela (art. 224 § 1 k.c.) oraz roszczenie wynajmującego wobec najemcy o zwrot rzeczy po zakończeniu najmu (art. 675 § 1 k.c.), albowiem poświęcone zostały im osobne schematy. Patrz również: Postępowanie w sprawie z powództwa właściciela o wydanie oznaczonej rzeczy (art. 222 § 1 k.c.) oraz Postępowanie w sprawie z powództwa wynajmującego (bądź wydzierżawiającego) o zwrot przedmiotu najmu (bądź dzierżawy).

Faktyczne i prawne podstawy żądania eksmisji pozwanego z lokalu mieszkalnego mogą być różne.

Żądanie eksmisji może być przede wszystkim realizowane jako roszczenie windykacyjne właściciela (art. 224 § 1 k.c.) bądź roszczenie wynajmującego wobec najemcy o zwrot rzeczy po zakończeniu najmu (art. 675 § 1 k.c.).

Z żądaniem eksmisji można wystąpić także przeciwko lokatorowi innego lokalu, który wykracza w sposób uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku (art. 13 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów - tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 150) bądź przeciwko małżonkowi, rozwiedzionemu małżonkowi lub innemu współlokatorowi tego samego lokalu, który swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie (art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów - tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 150).

Żądanie pozwu, którego przedmiotem jest eksmisja z lokalu mieszkalnego, powinno zawierać:

– określenie lokalu mieszkalnego w sposób umożliwiający jego identyfikację; w szczególności przez podanie jego lokalizacji,

– sformułowane żądanie, aby pozwany opuścił i opróżnił lokal mieszkalny, a w zależności od podstawy faktycznej i prawnej również, aby wydał ten lokal powodowi (np. w wypadku roszczenia windykacyjnego czy roszczenia o zwrot lokalu po zakończeniu najmu); natomiast w razie wytoczenia powództwa na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 140) żądanie nakazania opróżnienia lokalu musi być połączone z żądaniem rozwiązania przez sąd stosunku prawnego uprawniającego pozwanego do używania lokalu;

– powołanie w uzasadnieniu okoliczności faktycznych wskazujących na obowiązek opróżnienia i opuszczenia lokalu mieszkalnego przez pozwanego (ewentualnie wskazujących również na obowiązek wydania lokalu powodowi).

Ponieważ sprawa z powództwa o wydanie lokalu mieszkalnego jest sprawą o prawa majątkowe w pozwie należy podać wartość przedmiotu sporu (art. 19 § 2 oraz art. 126¹ § 1 k.p.c.), którą stanowi suma odpowiadająca trzymiesięcznemu czynszowi najmu lub dzierżawy należnego od danego rodzaju lokalu (art. 23² k.p.c.).

Pozew podlega opłacie stałej w wysokości 200 zł (art. 27 pkt 11 u.k.s.c.).

Niezbędne koszty procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego obejmują oprócz kosztów sądowych oraz kosztów nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony, także wydatki oraz wynagrodzenie jednego adwokata lub radcy prawnego (art. 98 § 3 i art. 99 k.p.c.).

Wysokość stawki minimalnej wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego wynosi 480 zł (§ 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1800) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1804)), podobnie jak wysokość opłaty maksymalnej w wypadku pomocy prawnej udzielonej z urzędu (§ 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1801) oraz § 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1804)).