Piaskowska Olga Maria, Postępowanie w sprawie z powództwa męża matki o zaprzeczenie ojcostwa

Postępowanie w sprawie z powództwa męża matki o zaprzeczenie ojcostwa

Zaprzeczenie ojcostwa jest obecnie dopuszczalne także po śmierci dziecka.

Celem procesu o zaprzeczenie ojcostwa nie jest ustalenie ojcostwa biologicznego męża matki, lecz obalenie ustawowego domniemania, że dziecko od niego pochodzi (por. wyrok SN z dnia 13 grudnia 2000 r., III CKN 1422/00, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 106).

Jeżeli dziecko nie urodziło się w czasie trwania związku małżeńskiego jego matki z pozwanym lecz przed zawarciem tego małżeństwa, to tym samym nie zostało ojcostwo pozwanego ustalone w oparciu o przepis art. 62 § 1 k.r.o., to znaczy w drodze domniemania, że pochodzi z małżeństwa i dlatego powództwo o zaprzeczenie ojcostwa z art. 63, 69 i 70 k.r.o. nie wchodzi w grę (wyrok SN z dnia 2 grudnia 1971 r., II CR 539/71).

Powództwo o zaprzeczenie ojcostwa może wytoczyć mąż matki, jeżeli uważa, iż okoliczności poczęcia dziecka wskazują na istnienie prawdopodobieństwa co do tego, że nie jest on biologicznym ojcem dziecka (np. w okresie koncepcyjnym nie obcował płciowo z matką dziecka).

Powództwo o zaprzeczenie ojcostwa jest jedynym sposobem na obalenie domniemania pochodzenia dziecka od męża matki (art. 62 § 3 k.r.o.).

Ustawodawca (kierując się dobrem dziecka) przewidział termin na wytoczenie przez męża matki powództwa o zaprzeczenie ojcostwa. Jest to termin zawity prawa materialnego.

Patrz także schemat: Bieg terminu do wytoczenia powództwa o zaprzeczenie ojcostwa przez męża matki.

Pozew jest pismem procesowym wszczynającym postępowanie procesowe.

Na ten temat patrz przebieg procedury oraz komentarze zamieszczone w schemacie:

Złożenie pozwu.

W sprawach o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa matka i ojciec dziecka mają zdolność procesową także wtedy, gdy są ograniczeni w zdolności do czynności prawnych, jeżeli ukończyli lat szesnaście.

Mąż matki wytaczając powództwo o zaprzeczenie ojcostwa pozywa matkę i dziecko.

W judykaturze rozstrzygnięto także dopuszczalność zgłoszenia interwencji ubocznej w sprawach o zaprzeczenie ojcostwa, wskazując że:

1) żona i córka rzeczywistego ojca nie mają legitymacji do zgłoszenia interwencji ubocznej w procesie o zaprzeczenie ojcostwa (orzeczenie SN z dnia 26 czerwca 1952 r., C 1313/52, OSN 1953, nr 4, poz. 101);

2) interwencja uboczna dopuszczalna jest tylko wtedy, gdy powództwo zostało wytoczone przez dziecko, a interwencję uboczną zgłosiła jego matka; interwencja uboczna matki może być aktualna zwłaszcza wówczas, gdy matka nie reprezentuje dziecka w procesie (postanowienie SN z dnia 30 kwietnia 1963 r., IV CR 307/62, OSNCP 1964, nr 3, poz. 60);

3) oczywisty brak interesu prawnego zachodzi w razie zgłoszenia interwencji ubocznej przez mężczyznę, który albo chce uznać dziecko, będąc stroną pozwaną w takim procesie, albo chce zapobiec wytoczeniu przez dziecko w przyszłości przeciwko niemu powództwa o ustalenie ojcostwa (postanowienie SN z dnia 8 czerwca 1967 r., I CZ 24/67, OSNCP 1968, nr 1, poz. 9);

Powództwo o zaprzeczenie ojcostwa może także wytoczyć prokurator.

Patrz schemat: Wytoczenie przez prokuratora powództwa o zaprzeczenie ojcostwa.