Kędziora Robert, Postępowanie odwoławcze przed organem drugiej instancji

Postępowanie odwoławcze przed organem drugiej instancji

Postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne (art. 15 k.p.a.). Celem postępowania odwoławczego jest zarówno ocena, czy odwołanie strony jest uzasadnione, jak i sprawdzenie, czy decyzja pierwszej instancji jest prawidłowa. Dlatego też zakres postępowania odwoławczego nie powinien być węższy od postępowania pierwszej instancji (E. Iserzon [w:] E. Iserzon, J. Starościak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, teksty, wzory i formularze, Warszawa 1970, s. 235).

Przekazanie odwołania przez organ pierwszej instancji do organu odwoławczego jest obowiązkowe, o ile pierwsza instancja nie skorzystała z prawa do autokontroli, o którym mowa w art. 132 k.p.a. Przekazaniu będzie podlegać także odwołanie dotknięte brakami formalnymi, odwołanie niedopuszczalne czy wniesione po terminie. Z chwilą otrzymania odwołania wraz z aktami sprawy rozpoczyna się postępowanie odwoławcze przed organem drugiej instancji (ad quem).

Odwołanie, jak każde podanie, podlega weryfikacji pod względem prawidłowości formalnej. O ile nic innego nie wynika z przepisów szczególnych, powinno ono zawierać wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie (art. 63 § 2 k.p.a.). Wystarczy, by z odwołania wynikało, że strona jest niezadowolona z decyzji (art. 128 k.p.a.). W zależności od formy wniesienia odwołania musi być ono zaopatrzone podpisem (w przypadku podania pisemnego lub ustnego do protokołu) albo uwierzytelnione zgodnie z odrębnymi przepisami (w przypadku formy elektronicznej) - por. art. 63 § 3 i 3a k.p.a.