Krajnik Szymon, Posiedzenie w przedmiocie wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i orzeczenie izolacyjno-leczniczego środka zabezpieczającego
Posiedzenie w przedmiocie wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i orzeczenie izolacyjno-leczniczego środka zabezpieczającego
Posiedzenie w przedmiocie wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i orzeczenie izolacyjno-leczniczego środka zabezpieczającego
Posiedzenie w przedmiocie wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i orzeczenie izolacyjno-leczniczego środka zabezpieczającego
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: nadanie dalszego biegu wnioskowi prokuratora o umorzenie postępowania i orzeczenie izolacyjno-leczniczego środka zabezpieczającego
Prokurator nie może samodzielnie umorzyć śledztwa ani zatwierdzić postanowienia o umorzeniu postępowania wydanego przez nieprokuratorski organ postępowania przygotowawczego, jeżeli podejrzany jest niepoczytalny, a zachodzi potrzeba orzeczenia środka zabezpieczającego - chyba że byłby to tylko przepadek (T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego oraz Ustawa o świadku koronnym. Komentarz, Warszawa 2008, s. 689).
Cofnięcie wniosku w całości jest dla sądu wiążące, jednakże nie jest skuteczne cofnięcie wniosku tylko co do zastosowania środka zabezpieczającego (uchwała SN z 26 września 2002 r., I KZP 13/02, OSNKW 2002, nr 11-12, poz. 88).
Krok: skierowanie wniosku na rozprawę lub powiedzenie
Co do zasady, wniosek kieruje się na rozprawę.
Wyjątkowo sprawę kieruje się na posiedzenie, o ile w świetle zgromadzonych materiałów, popełnienie przez podejrzanego czynu zabronionego i jego niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu (postanowienie SN z dnia 17 marca 2008 r., V KK 30/2008; Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2008, poz. 663; także: postanowienie SN z dnia 31 marca 2005 r., IV KK 45/2005; KZS 2005, nr 7-8, poz. 40 oraz postanowienie SN z dnia 5 stycznia 2001 r., V KKN 490/2000; KZS 2001, nr 7-8, poz. 34).
Co do zasady, wniosek prokuratora powinien być skierowany na rozprawę, a jedynie wyjątkowo możliwe jest jego rozpoznanie na posiedzeniu. Warunkiem jest spełnienie się warunków dwojakiego rodzaju: merytorycznych i formalnych. Do warunków merytorycznych należą następujące okoliczności: w świetle materiałów postępowania przygotowawczego, nie budzi wątpliwości: popełnienie czynu przez podejrzanego (1), fakt niepoczytalności podejrzanego w chwili czynu (2). Warunkiem formalnym jest uznanie przez prezesa sądu lub upoważnionego sędziego za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu (postanowienie SN z dnia 17 marca 2008 r., V KK 31/2008; Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2008, poz. 664).