Przybysz Piotr, Określenie trybu udzielania pomocy obcemu państwu lub występowania do obcego państwa z wnioskiem o udzielenie pomocy

Określenie trybu udzielania pomocy obcemu państwu lub występowania do obcego państwa z wnioskiem o udzielenie pomocy

Zagadnienie trybu udzielania pomocy obcemu państwu lub korzystania z pomocy obcego państwa przy dochodzeniu należności pieniężnych staje się aktualne w sytuacji, gdy jest konieczne dokonanie określonych czynności przez organy jednego państwa w stosunku do osoby znajdującej się na terytorium innego państwa. Możliwe jest stosowanie przepisów umowy międzynarodowej określającej zasady udzielania pomocy prawnej w sprawach dochodzenia należności pieniężnych albo stosowanie przepisów rozdziału 7 w dziale I ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, służących wykonaniu postanowień dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1). W odniesieniu do doręczeń jest prawnie dopuszczalne stosowanie przepisów prawa krajowego normujących problematykę doręczeń.

Należy odróżnić dwie sytuacje:

a) udzielanie pomocy obcemu państwu;

b) korzystanie z pomocy obcego państwa.

Przepisy obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej mogą normować wyłącznie sposób postępowania polskich organów administracji publicznej, dlatego zawarta w ustawie regulacja dotycząca rozważanej problematyki nie może określać obowiązków organów obcego państwa. Należy jednak mieć na uwadze, że dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1) określa w jednolity sposób procedurę postępowania w sprawach udzielania pomocy, nie różnicując jej w zależności od tego, czy w sprawie chodzi o udzielenie pomocy obcemu państwu, czy o skorzystanie z pomocy obcego państwa.

Po stwierdzeniu konieczności dokonania określonych czynności w stosunku do podmiotu zamieszkałego lub mającego siedzibę za granicą należy ustalić właściwy tryb dokonywania tych czynności. Ustaleń takich muszą dokonać zarówno organy podejmujące działania w związku z egzekwowaniem należności, jak i organy właściwe w sprawach występowania o udzielenie pomocy przez obce państwo oraz udzielania pomocy obcemu państwu.

Przepisy rozdziału 7 w dziale I ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dotyczące udzielania pomocy obcemu państwu oraz korzystania z jego pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych, stosuje się wówczas, gdy ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowi inaczej.