Krywan Tomasz, Ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych KUP odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 24 grudnia 2021 r.
Autorzy:

Ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych KUP odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych

Ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych KUP odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych

Ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych KUP odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych

Procedura pozwala ustalić, czy i w jakim zakresie ma zastosowanie ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych.

Ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych KUP odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych podatnik podatnik czy wartość początkowa pojazdu samochodowego przekracza 225.000 zł? odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej 225.000 czy wartość początkowa pojazdu samochodowego przekracza 150.000 zł? ograniczenie wysokości zaliczanych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od pojazdów samochodowych nie ma zastosowania odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej 150.000 podatnik amortyzuje pojazd samochodowy czy jest to samochód osobowy w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym? czy jest to pojazd elektryczny lub pojazd napędzany wodorem? nie tak nie tak tak nie tak nie

Krok: podatnik amortyzuje pojazd samochodowy

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) – dalej u.p.d.o.f., oraz art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) – dalej u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od niektórych samochodów osobowych.

Przepisy te mają zastosowanie również w przypadku amortyzacji samochodów osobowych użytkowanych na podstawie umów tzw. leasingu finansowego (tj. umów leasingu spełniających warunki określone w art. 23f u.p.d.o.f. oraz art. 17f u.p.d.o.p.). Jednakże w takich przypadkach część odsetkowa nie powiększa wartości początkowej przedmiotów leasingu jako środków trwałych leasingobiorcy (zob. przykładowo postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek z 9.02.2006 r., 1437/ZI/423/451/DJW/06), a w konsekwencji przepisy art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. jej nie dotyczą.

Inaczej ma się rzecz w przypadku tzw. leasingu operacyjnego (tj. gdy odpisów amortyzacyjnych od samochodów będących przedmiotem leasingu dokonuje leasingodawca), gdyż w tym zakresie brak jest podobnych przepisów. W konsekwencji do rat leasingowych w przypadku tego rodzaju leasingu wskazane ograniczenie nie ma zastosowania. Potwierdzają to w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17.07.2015 r., IBPB-1-1/4511-88/15/ESZ). Czytamy w niej, że „jeżeli w istocie umowa leasingu operacyjnego, o której mowa we wniosku, spełnia wszystkie wymogi określone w cyt. art. 23b ww. ustawy, to Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej całą wartość rat leasingowych, na wysokość których ma wpływ (jest jednym z elementów kalkulacji raty) wysokość składki ubezpieczeniowej oraz wydatki dot. przeglądu technicznego. Nie ma przy tym znaczenia ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., bowiem w leasingu operacyjnym stroną umowy, która dokonuje odpisów amortyzacyjnych, jest leasingodawca, a nie leasingobiorca (Wnioskodawca)”.

Krok: czy jest to samochód osobowy w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym?

Omawiane ograniczenie ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej niektórych samochodów osobowych w rozumieniu art. 5a pkt 19a u.p.d.o.f. oraz art. 4a pkt 9a u.p.d.o.p. Przepisy te definiują samochód osobowy jako pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

– agregat elektryczny/spawalniczy,

– do prac wiertniczych,

– koparka, koparko-spycharka,

– ładowarka,

– podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

– żuraw samochodowy,

d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z 27.03.2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz.U. poz. 407), tj. pojazdu specjalnego o przeznaczeniu „pogrzebowy” albo pojazdu specjalnego o przeznaczeniu „bankowóz” typu A lub B, jeżeli pojazdy te mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Zob. również procedura Samochód osobowy – pojęcie.