Dauter Bogusław, Odrzucenie skargi przez wsa

Odrzucenie skargi przez wsa

Odrzucenie skargi jest następstwem jej niedopuszczalności rozumianej jako niemożność przyjęcia skargi przez WSA do merytorycznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Wydając postanowienie o odrzucenie skargi, WSA nie rozstrzyga zatem istoty sprawy, lecz wypowiada się o niemożności jej rozpoznania (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 190). Procedura przedstawia przesłanki odrzucenia skargi. Procedura uwzględnia zmiany wynikające z ustawy z 7.04.2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 935) - dalej: ustawa o zmianie Kpa. Dotyczy postępowań wszczętych po dniu 31 maja 2017 r.

1. Podstawę prawną odrzucenia skargi z powodu braku właściwości sądu administracyjnego stanowi art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

2. Niedopuszczalność z powodu braku właściwości sądu administracyjnego ma miejsce wówczas, gdy skarga:

– dotyczy aktów lub czynności nieobjętych zakresem właściwości sądu administracyjnego (zob. art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 p.p.s.a.);

– została wniesiona w sprawie wyłączonej z zakresu właściwości sądu administracyjnego (art. 5 p.p.s.a.);

– została wniesiona w sprawie podlegającej kognicji sądu powszechnego.

3. Przykładowo na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odrzucone zostały:

– skarga dotycząca oceny na egzaminie maturalnym (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2006 r., I SA/Wa 2027/05, ONSAiWSA 2008, nr 2, poz. 33);

– skarga na bezczynność wniesiona w sprawie, do której załatwienia nie jest właściwy organ wskazany przez stronę i która nie podlega załatwieniu w drodze administracyjnej, lecz drodze umowy (por. postanowienie NSA z dnia 6 lipca 2004 r., OSK 547/04, ONSA 2004, nr 3, poz. 51; zob. też glosę do tego orzeczenia B. Adamiak, OSP 2006, z. 5, poz. 62);

– skarga dotycząca orzeczenia w sprawach dyscyplinarnych prowadzonych wobec myśliwych na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066 z późn. zm.) (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 30 listopada 2004 r., II SAB/Bk 25/04, ONSAiWSA 2005, nr 6, poz. 113);

– skarga dotycząca uchwały Rady Izby Komorniczej w przedmiocie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przeciwko komornikowi (por. postanowienie NSA z dnia 16 grudnia 2005 r., I OSK 1152/05, ONSAiWSA 2006, nr 3, poz. 73);

- skarga dotycząca rozstrzygnięcia odmawiającego wyłączenia prokuratorów z prowadzonego w prokuraturze postępowania (por. postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 16 marca 2015 r., IV SA/Wr 116/15).

4. Odrzucenie skargi nie nastąpi, gdy sąd ustali, że sprawa wywołana skargą należy do właściwości sądu administracyjnego innego niż ten, do którego została wniesiona. W tym przypadku WSA przekaże sprawę sądowi właściwemu (zob. art. 59 p.p.s.a. oraz procedury: Przekazanie sprawy innemu WSA jako sądowi właściwemu do jej rozpoznania, Przekazanie sprawy NSA jako sądowi właściwemu do jej rozpoznania, Przekazanie przez NSA sprawy WSA jako sądowi właściwemu do jej rozpoznania).

1. Ustalenie, że sprawa podlega kognicji sądu powszechnego, nie upoważnia WSA do automatycznego odrzucenia skargi z uwagi na treść art. 58 § 4 p.p.s.a. Należy bowiem ustalić, czy w danej sprawie sąd powszechny nie stwierdził braku swojej właściwości.

2. Odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. nastąpi, jeżeli sąd powszechny w danej sprawie nie uznał się wcześniej za niewłaściwy.