Sokołowska Anna, Odpoczynek dobowy i zasady jego równoważenia

Odpoczynek dobowy i zasady jego równoważenia

Pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Jedynie w stosunku do pracowników zarządzających zakładem pracy oraz do wszystkich innych pracowników, jeżeli istnieje konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii pracodawca może zapewnić mniejszą liczbę godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. W takich przypadkach pracownikowi przysługuje równoważny okres odpoczynku.

Planując czas pracy pracowników pracodawca musi pamiętać, aby zapewnić czas wolny od pracy, co najmniej 11 godzin w każdej dobie pracowniczej. Oznacza to, że dobowy wymiar czasu pracy pracownika nie może przekraczać 13 godzin. Wyjątek od tej zasady wprowadzają jedynie systemy równoważnego czasu pracy, dopuszczające polecanie pracownikom pracy przez 16 lub 24 godziny. W tych systemach odpoczynek dobowy udzielany jest pracownikowi bezpośrednio po ostatnim okresie wykonywania pracy.

Pamiętaj!

Prawo do odpoczynku przysługuje wszystkim pracownikom bez względu na podstawę zatrudnienia, rodzaj pracy czy system czasu pracy. Prawo do odpoczynku nie może być ograniczone poza przypadkami wyraźnie wskazanymi w przepisach kodeksu pracy. Pracownik nie ma możliwości zrzeczenia się prawa do odpoczynku.

Obowiązek zapewnienia pracownikowi, co najmniej 11 godzin odpoczynku w każdej dobie nie oznacza, że pracodawca nie może polecić pracownikom pracy nadliczbowej, po zakończeniu której odpoczynek dobowy rozpocznie swój bieg. Łączny wymiar czasu pracy pracownika w danej dobie, razem z godzinami pracy nadliczbowej nie może jednak przekroczyć 13 godzin.