Kaczorowska-Kossowska Iwona, Odmowa przyjęcia dziecka do szpitala

Odmowa przyjęcia dziecka do szpitala

Począwszy od 30 września 2015 r., odmowa przyjęcia dziecka do szpitala wymaga uprzedniej konsultacji z ordynatorem oddziału, do którego dziecko miałoby być przyjęte, albo z jego zastępcą, albo lekarzem kierującym tym oddziałem w rozumieniu art. 49 ust. 7 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 618 z późn. zm.). Wynik tej konsultacji odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Nowe przepisy wzbudziły kontrowersje przede wszystkim z uwagi na ograniczenie samodzielności w podejmowaniu decyzji przez lekarzy izby przyjęć, a także trudności w ich realizacji z punktu widzenia czasu pracy ordynatorów i ich zastępców. Oprócz samego trybu odmowy bardzo istotne jest jednak także i to, w jaki sposób podlega ona odzwierciedleniu w dokumentacji medycznej, które jest istotnym etapem końcowym procedury odmowy przyjęcia dziecka do szpitala.

Pacjentem w niniejszej procedurze jest dziecko, jednak komunikacja pomiędzy nim a personelem medycznym odbywa się oczywiście poprzez przedstawiciela ustawowego dziecka. Na samo badanie dziecka zgodę może wyrazić także opiekun faktyczny dziecka (art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta; tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 159 z późn. zm.).

Wyjątkiem są sytuacje, w których udzielenie świadczenia jest dozwolone bez zgody pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, określone w art. 33 i art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 464 z późn. zm.) - dalej u.z.l.l.d., tj. jeżeli pacjent wymaga niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.

Przepisy § 13 ust. 5 załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1400 z późn. zm.) - dalej r.o.w.u. - nie regulują jednoznacznie zasad postępowania lekarza w sytuacji, gdy odmowa przyjęcia do szpitala ma nastąpić wyłącznie z uwagi na brak miejsc bądź profil szpitala, nie zaś brak przesłanek do hospitalizacji jako takiej. Jednak z uwagi na wymagania dotyczące zakresu danych podlegających wpisowi do dokumentacji medycznej związanej z odmową oraz konieczność wykluczenia stanu wymagającego niezwłocznej pomocy przeprowadzenie wywiadu oraz badania fizykalnego wydaje się niezbędnym wymogiem prawnym.

Przed podjęciem decyzji o zasadności hospitalizacji może nastąpić także wykonanie badań diagnostycznych lub udzielenie innego świadczenia zdrowotnego.