Skibińska Małgorzata, Obliczanie terminów przy umowach na czas określony

Obliczanie terminów przy umowach na czas określony jest istotnym zagadnieniem na gruncie przepisów obowiązujących zarówno przed 21 lutego 2016 r. jak również po 22 lutego 2016 r. Zgodnie z przepisami obowiązującymi od 22 lutego istotna jest liczba zawartych umów, która nie może przekroczyć 3 umów na czas określony jak również okres trwania umów na czas określony, który nie może być dłuższy niż 33 miesiące. Występujące przerwy pomiędzy umowami (nawet bardzo długie) nie oznaczają, iż licznik umów się zeruje.

Obliczanie terminów w przypadku zawierania kolejnej umowy o pracę na czas określony do 21 lutego 2016. było niezwykle istotnym zagadnieniem , gdyż błędy w obliczeniach mogły skutkować potraktowaniem kolejnej umowy na czas określony, jako umowy na czas nieokreślony. W chwili obecnej z uwagi na obowiązujący przepis przejściowy nadal to zagadnienie pozostaje aktualnym. Należy zwrócić uwagę na duże ryzyko ewentualnych sporów sądowych z pracownikiem, ale również na kontrole ze strony PIP w przypadku skarg pracowniczych. W żaden sposób pracodawca nie będzie w stanie usprawiedliwić błędnych obliczeń i wykazać przed sądem lub organem kontrolującym, iż nie ponosi winy w obliczeniach. W tej sytuacji wygrana pracownika jest w 100% przesądzona, a porażka pracodawcy może skutkować koniecznością wypłaty odszkodowania dla pracownika lub kary grzywny wymierzonej pracodawcy w granicach od 1000 zł do 30.000 zł.

Kodeks pracy nie określa dokładnego sposobu obliczania stażu pracy dla potrzeb uprawnień pracowniczych.

Jedynie art. 300 k.p. stanowi, że w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy k.c., jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Sposoby obliczania terminów w kodeksie cywilnym regulują art. 110–116 k.c.

W zakresie ustalania prawa do uprawnień pracowniczych w orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, że sposób liczenia terminów określonych w kodeksie cywilnym nie stosuje się do okresów, od których zależy nabycie uprawnień pracowniczych (zob. postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2009 r., II PK 223/09).

Obliczając przerwę pomiędzy umową na czas określony stosujemy metodę potoczną, tj. staż pracy obliczany w miesiącach i latach upływa nie w dniu odpowiadającym liczbie lub nazwie dnia początkowego (tak jak przewidują przepisy kodeksu cywilnego), ale w przeddzień tego dnia.

Zgodnie z przepisami przejściowymi a konkretnie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw - umowa o pracę na czas określony zawarta od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jednakże w okresie 1 miesiąca od dnia rozwiązania drugiej umowy w rozumieniu art. 25(1) ustawy zmienianej w art. 1 w dotychczasowym brzmieniu, jeżeli okres ten rozpoczął bieg przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy lub w dniu jej wejścia w życie, jest uważana za umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony.

Przykład

Pracodawca w dniu 15 lutego 2018 r. rozwiązał z pracownikiem drugą umowę na czas określony. Jednocześnie w dniu 25 lutego została zawarta kolejna umowa na czas określony. W tej sytuacji umowa z 25 lutego 2018 uważana jest za umowę na czas nieokreślony.