Tomczyk Aleksandra, Obliczanie okresów delegowania dla celów ustalenia właściwych minimalnych warunków zatrudnienia

Obliczanie okresów delegowania dla celów ustalenia właściwych minimalnych warunków zatrudnienia

Zgodnie z art. 3 ust. 1a dyrektywy 96/71, jeżeli czas trwania delegowania przekracza 12 miesięcy lub 18 miesięcy po złożeniu przez pracodawcę delegującego umotywowanego powiadomienia w kraju przyjmującym, przedsiębiorca delegujący musi zagwarantować swoim pracownikom wszystkie warunki zatrudnienia obowiązujące w kraju przyjmującym, z wyjątkiem warunków dotyczących dodatkowych świadczeń emerytalnych lub rozwiązania umowy.

Przedsiębiorca delegujący swoich pracowników do pracy do innego kraju członkowskiego UE w ramach świadczenia usług jest zobowiązany, w okresie delegowania nieprzekraczającego 12 miesięcy (lub 18 w przypadku przedłużenia) zapewnić im takie warunki pracy i płacy, jakie obowiązują w państwie przyjmującym. Chodzi tu o wynikające z „lokalnego” prawa warunki zatrudnienia w następujących obszarach:

– maksymalne okresy pracy i minimalne okresy wypoczynku;

– minimalny wymiar płatnego corocznego urlopu wypoczynkowego;

– wynagrodzenie wraz ze stawką za godziny nadliczbowe;

– warunki wynajmu pracowników, w szczególności przez przedsiębiorstwa pracy tymczasowej;

– zdrowie, bezpieczeństwo i higiena w miejscu pracy;

– środki ochronne w zakresie warunków zatrudnienia kobiet ciężarnych lub kobiet bezpośrednio po urodzeniu dziecka, dzieci i młodzieży;

– równe traktowanie kobiet i mężczyzn, a także inne przepisy w zakresie niedyskryminacji;

– warunki zakwaterowania pracowników, w przypadku gdy jest ono zapewniane przez pracodawcę pracownikom znajdującym się daleko od ich normalnego miejsca pracy;

– stawki dodatków lub zwrot wydatków na pokrycie kosztów podróży, wyżywienia i zakwaterowania dla pracowników znajdujących się daleko od domu z powodów zawodowych (dotyczy tylko podróży rozpoczynającej się i kończącej w państwie oddelegowania).

Patrz również: Zasady ustalania minimalnych warunków pracy w zależności od okresu delegowania pracownika na terytorium Polski (do 12 miesięcy i po upływie 12 miesięcy).

W przypadku delegowania wykraczającego poza okres 12 miesięcy lub w przypadku przedłużenia powyżej 18 miesięcy, trzeba pracownikowi zapewnić, oprócz minimalnych warunków zatrudnienia w dziewięciu obszarach opisanych powyżej, wszystkie obowiązujące w kraju przyjmującym uprawnienia wynikające z tamtejszych przepisów (z wyjątkiem procedur, formalności i warunków zawierania i rozwiązywania umów o pracę, w tym klauzul o zakazie konkurencji oraz uzupełniających pracowniczych programów emerytalnych, pracowniczych planów kapitałowych). W rezultacie, odpowiednio po 12 lub 18 miesiącach pracodawca w stosunku do oddelegowanego musi przejść na „lokalne” warunki zatrudnienia, co jest jednoznaczne ze zrównaniem uprawnień pracowniczych delegowanych i pracowników z kraju przyjmującego.