Klimkiewicz-Deplano Katarzyna, Nieodpłatne przekazanie między jednostkami - opodatkowanie CIT

Nieodpłatne przekazanie między jednostkami - opodatkowanie CIT

Procedura przedstawia konsekwencje podatkowe nieodpłatnego przekazania między jednostkami.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie jest zdefiniowane w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. Jednak zdefiniowało je w praktyce liczne orzecznictwo. W wyroku WSA w Gliwicach z dnia 5 maja 2008 r., I SA/Gl 201/08, stwierdzono: „Pojęcie »nieodpłatne świadczenie« na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenie gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, Warszawa 2012).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) przekazanie jest przychodem podatkowym dla podatnika podatku od osób prawnych. Możemy mieć do czynienia z otrzymaniem rzeczy lub praw oraz innych nieodpłatnych świadczeń. W tym pierwszym przypadku mamy do czynienia z przeniesieniem praw do rzeczy lub praw majątkowych (np. darowizna maszyny). W drugim natomiast - z otrzymaniem usługi bądź prawa korzystania z rzeczy (prawa majątkowego). Warunkiem otrzymania przez podatnika nieodpłatnego świadczenia jest istnienie woli po stronie wierzyciela przekazania świadczenia. Musi zatem istnieć przekazanie czegoś, wykonanie czegoś - i to w sposób nieodpłatny - na rzecz drugiego podmiotu. „Przekazanie” nie jest tożsame z pojęciem postawienia do dyspozycji (A. Mariański, D. Strzelec, M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2012).