Niewiadomski Zygmunt, Nałożenie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej

Nałożenie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej

Definicję legalną pojęcia „kompensacja przyrodnicza” zawiera art. 3 pkt 8 p.o.ś. Mieć jednakże należy na względzie, iż katalog czynności wymienionych w przywołanym wyżej przepisie ma charakter otwarty. Zatem organ administracyjny nakładając obowiązek wykonania kompensacji przyrodniczej może nakazać wykonanie innych czynności, niewymienionych w ww. przepisie, pod warunkiem jednak, że zostanie osiągnięty cel wykonania kompensacji, jakim jest przywrócenie stanu równowagi przyrodniczej na danym terenie, wyrównanie szkód wyrządzonych w środowisku realizacją planowanego przedsięwzięcia oraz zachowanie walorów krajobrazowych (M. Górski [w:] Ustawa prawo ochrony środowiska. Komentarz, red. J. Jędrośka, Wrocław 2001, s. 46.)

Kompensację przyrodniczą należy odróżnić od konieczności wykonania działań przewidzianych w art. 82 ust. 1 pkt 2 lit. b u.o.i.ś., gdyż działania kompensacyjne w odróżnieniu od działań korygujących winne być przedsięwzięte w razie powstania negatywnych skutków środowiskowych wywołanych realizacją planowanego przedsięwzięcia (por. K. Gruszecki, Komentarz do art. 83 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, LEX/el. 2013).

Ustawodawca w art. 82 u.o.i.ś. wskazuje elementy decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji planowanego przedsięwzięcia wydawanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko określa elementy tej decyzji, które można podzielić na elementy obligatoryjne i fakultatywne. Wśród elementów o charakterze fakultatywnym znajduje się m. in. możliwość nałożenia obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej.

„Kompensacja przyrodnicza jest (...) wyrównaniem szkód i zmian, co oznacza, że może polegać na zastąpieniu określonych cennych elementów środowiska (np. siedlisk) poprzez ich odtworzenie w innym miejscu. Może także przybrać formę restytucji (odtworzenia) siedliska lub populacji na terenie realizacji przedsięwzięcia, np. w sytuacji, gdy do określonych szkód/zmian doszło w wyniku czasowego zajęcia terenu na potrzeby prac budowlanych” (K. Czajkowska-Matosiuk, Kompensacja przyrodnicza realizowana w toku procesu inwestycyjnego, teza nr 1, Pr. i Środ. 2014, nr 2, poz. 83, LEX nr 200407/1).

Organ administracyjny nakładając na inwestora obowiązek wykonania kompensacji przyrodniczej jest związany wynikami postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia w kwestii dopuszczalności nałożenia tego obowiązku. Zatem w przypadku, kiedy z oceny oddziaływania na środowisko nie wynika konieczność wykonania kompensacji przyrodniczej, organ administracyjny nie posiada podstaw prawnych do obarczenia inwestora dodatkowym obowiązkiem (por. B. Rakoczy, Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Komentarz, Warszawa 2010, s. 235). Warunkiem jedynym i zarazem koniecznym do nałożenia na inwestora obowiązku wykonania kompensacji przyrodniczej jest okoliczność, iż konieczność taka wynika z przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia. De facto, konieczność przeprowadzenia kompensacji przyrodniczej wynikać będzie ze sporządzonego raportu oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia.