Bełczącki Robert Marek, Nadanie klauzuli wykonalności europejskiemu nakazowi zapłaty, pochodzącemu spoza Rzeczpospolitej Polskiej
Nadanie klauzuli wykonalności europejskiemu nakazowi zapłaty, pochodzącemu spoza Rzeczpospolitej Polskiej
Nadanie klauzuli wykonalności europejskiemu nakazowi zapłaty, pochodzącemu spoza Rzeczpospolitej Polskiej
Nadanie klauzuli wykonalności europejskiemu nakazowi zapłaty, pochodzącemu spoza Rzeczpospolitej Polskiej
W myśl art. 19 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 europejski nakaz zapłaty, który stał się wykonalny w innym państwie członkowskim UE, wykonywany jest w Rzeczpospolitej Polskiej bez potrzeby stwierdzania wykonalności. Wykonanie takiego nakazu nie wymaga uzyskania zezwolenia sądu krajowego (exequatur) ani na podstawie przepisów prawa wspólnotowego (por. art. 38 i nast. rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001), ani tym bardziej na podstawie art. 1150-1152 k.p.c. (por. art. 11536 k.p.c.).
Funkcję exequatur spełniają natomiast postępowanie z wniosku o ponowne zbadanie nakazu według art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006, odbywające się w państwie pochodzenia nakazu, oraz krajowe postępowanie o odmowę wykonania nakazu przewidziane w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 w zw. z art. 8403 k.p.c.
Według art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 europejski nakaz zapłaty, który stał się wykonalny w innym państwie członkowskim UE, wykonywany jest na takich samych warunkach, jak orzeczenie krajowe. W myśl art. 11534 k.p.c. nakaz taki stanowi tytuł egzekucyjny i podlega wykonaniu po nadaniu klauzuli wykonalności, podobnie jak orzeczenia sądów krajowych.
Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 nie znajduje zastosowania wobec Królestwa Danii (art. 2 ust. 3 rozporządzenia).
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: potrzeba przeprowadzenia egzekucji na podstawie europejskiego nakazu zapłaty pochodzącego spoza Rzeczpospolitej Polskiej
W myśl art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 wykonanie europejskiego nakazu zapłaty, po uprzednim stwierdzeniu w państwie pochodzenia wykonalności nakazu według art. 18 rozporządzenia, odbywa się według prawa krajowego państwa wykonania, o ile nie pozostaje ono w sprzeczności z przepisami rozporządzenia.
Art. 22 ust. 2 rozporządzenia gwarantuje wierzycielowi, że nakaz nie będzie przedmiotem merytorycznej kontroli w państwie wykonania.
Badaniu w państwie wykonania nie będzie podlegać także stwierdzenie wykonalności nakazu w państwie pochodzenia.
Krok: zgłoszenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na podstawie art. 11534 k.p.c.
Legitymacja do zgłoszenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności według art. 11534 k.p.c. przysługuje wierzycielowi. Natomiast legitymowanym biernie jest dłużnik. Status wierzyciela oraz dłużnika ustala się jedynie w oparciu o treść nakazu. Ewentualne następstwo prawne po stronie wierzyciela nie podlega badaniu w państwie wykonania, podobnie jak nie wchodzi w rachubę możliwość nadania klauzuli wykonalności przeciwko osobom innym niż dłużnik, niewymienionym w treści nakazu. Wykonanie nakazu w państwie wykonania nie może bowiem wykraczać poza granice stwierdzenia jego wykonalności w państwie pochodzenia, gdzie kwestie następstwa prawnego po stronie wierzyciela oraz kręgu osób ponoszących odpowiedzialność wraz z dłużnikiem mogą być oceniane. Wprawdzie rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 nie zawiera odpowiednika art. 11 rozporządzenia (WE) nr 805/2004, w którym upatruje się przeszkody do dokonywania jakichkolwiek ustaleń w tym przedmiocie (K. Weitz, Europejski tytuł egzekucyjny dla roszczeń bezspornych, Warszawa 2009, s. 362), niemniej przyjmuje się, że stwierdzenie wykonalności nakazu na podstawie art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 ma skutek konstytutywny, gdy chodzi o egzekucję nakazu w państwie wykonania (por. P. Grzegorczyk, Automatyczna wykonalność orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych w Unii Europejskiej - geneza, stan obecny i perspektywy [w:] Europejskie prawo procesowe cywilne i kolizyjne, red. P. Grzegorczyk, K. Weitz, Warszawa 2012, s. 149).
Z wnioskiem mającym na celu wykonanie nakazu wystąpić można jednocześnie w więcej niż jednym państwie członkowskim UE.
Wniosek może dotyczyć całości lub części nakazu.
W myśl art. 11535 k.p.c. wniosek kieruje się do sądu rejonowego właściwości ogólnej dłużnika, a jeżeli właściwości takiej nie można ustalić - do sądu rejonowego, w którego okręgu zostanie wszczęta egzekucja.
Wniosek spełniać musi wymagania przewidziane dla pisma procesowego (art. 126 i 128 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Nie wyklucza się jednak złożenia wniosku w formie ustnej do protokołu (art. 760 § 1 k.p.c.).
Wnioskodawca nie ma obowiązku wskazywania adresu do doręczeń w okręgu sądu, do którego składa wniosek, ani wskazywania pełnomocnika do doręczeń w tym okręgu (obowiązek taki przewiduje art. 40 rozporządzenia Rady (WE) 44/2001). Stosowanie art. 11355 § 2 k.p.c. jest więc wyłączone w odniesieniu do wnioskodawcy, którego miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu znajduje się w obszarze prawnym Unii Europejskiej.
Według art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 (w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności na podstawie art. 11534 k.p.c. sąd jest organem egzekucyjnym, o którym mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia) do wniosku wierzyciel powinien dołączyć odpis nakazu, którego wykonalność została stwierdzona w państwie pochodzenia, co oznacza także konieczność dołączenia odpisu stwierdzenia wykonalności z wykorzystaniem formularza stanowiącego załącznik nr VII rozporządzenia, spełniające wymagania niezbędne do ustalenia ich autentyczności według prawa państwa pochodzenia, a w razie potrzeby ich tłumaczenie na język polski. Ze względu na standaryzację nakazu oraz stwierdzenia wykonalności w państwie pochodzenia (załączniki nr V i VII rozporządzenia), potrzeba przedstawienia tłumaczenia zwykle nie wystąpi.
Wspomniane dokumenty nie wymagają legalizacji ani innych podobnych formalności, w tym apostille przewidzianej w Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r., Dz. U. z 2005 r. Nr 112, poz. 938.
Przedłożenie wymaganych dokumentów stanowi merytoryczną przesłankę uwzględnienia wniosku, stąd brak tych dokumentów ostatecznie prowadzić będzie do oddalenia wniosku.
Wniosek nie podlega opłacie sądowej, skoro w myśl art. 21 ust. 1 rozporządzenia europejski nakaz zapłaty, wykonalny w państwie pochodzenia, podlega wykonaniu na takich samych warunkach, jak krajowy nakaz zapłaty, a według art. 71 pkt 1 u.k.s.c. od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności krajowemu nakazowi zapłaty nie pobiera się opłaty sądowej. Wymagane jest jedynie uiszczenie opłaty kancelaryjnej (art. 77 u.k.s.c.).
Z art. 21 ust. 3 rozporządzenia wynika zakaz obciążania wnioskodawcy kaucją aktoryczną (por. art. 1119 k.p.c.).