Krywan Tomasz, Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania

Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania

Procedura pozwala ustalić, czy ma zastosowanie klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania.

Z dniem 15 lipca 2016 r. zostały dodane przepisy art. 119a–119f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.) - dalej o.p. Określają one tzw. klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania. Klauzula ta ma zastosowanie, jeżeli spełnionych jest szereg warunków.

Należy przy tym wskazać, że na użytek przepisów w sprawie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania czynność oznacza także zespół powiązanych ze sobą czynności, dokonanych przez te same bądź różne podmioty (zob. art. 119f § 1 o.p.).

Podstawowym warunkiem stosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania jest, aby głównym lub jednym z głównych celów dokonania danej czynności było osiągnięcie korzyści podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu (zob. art. 119a § 1 o.p.). Przy ocenie, czy osiągnięcie korzyści podatkowej było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności, bierze się pod uwagę cele ekonomiczne czynności wskazane przez stronę (zob. art. 119d o.p.).