Kubiak Marcin, Kaucja na zabezpieczenie roszczeń inwestora

Kaucja na zabezpieczenie roszczeń inwestora

Artykuł 35a p.b. dotyczy wyłącznie takiej sytuacji, w której została wniesiona skarga do sądu administracyjnego na decyzję o pozwoleniu na budowę, i skarżący, w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a., wystąpił do sądu z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości lub w części. Ustanowienie ochrony tymczasowej, o jakiej mowa w art. 61 p.p.s.a. (wstrzymanie wykonania aktu lub czynności), zapewnia stronie skarżącej ochronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, bowiem inwestor nie może realizować inwestycji. Z kolei instytucja kaucji zabezpieczającej służy ochronie interesów inwestora, zapewniając zaspokojenie ewentualnego przyszłego roszczenia odszkodowawczego inwestora wobec skarżącego, w przypadku nieuzasadnionego wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji - jeżeli skarga (skarga kasacyjna) nie zostanie uwzględniona, a inwestor poniósł szkodę z powodu wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Mając na względzie cel regulacji zawartej w art. 35a ust. 1 p.b., jak również treść tego artykułu wskazać należy, że nieuiszczenie kaucji skutkować musi oddaleniem wniosku w przedmiocie udzielenia ochrony tymczasowej. Zobowiązanie do uiszczenia kaucji jest wydawane w sytuacji, gdy sąd dojdzie do przekonania, że charakter sprawy oraz jej stan faktyczny uzasadniają zobowiązanie wnioskodawcy do uiszczenia kaucji. Orzeczenie powyższe, leżące w wyłącznej gestii sądu, formułuje tym samym dodatkowy warunek formalny wniosku (czynność faktyczną - uiszczenie kaucji), której spełnienie stanowi równocześnie warunek niezbędny dla pozytywnego rozpatrzenia sprawy - wydania postanowienia w przedmiocie wstrzymania wykonania kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę (P. Daniel. Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Warszawa 2013, s. 191). Możliwa zatem jest taka sytuacja, w której skarżący wprawdzie uiści kaucję, ale sąd administracyjny oddali wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę, bowiem oceni że skarżący nie wykazał, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Pozwolenie na budowę jest pojęciem zdefiniowanym w art. 3 pkt 12 p.b. Jest to kategoria zbiorcza, obejmująca nie tylko decyzję o pozwoleniu na budowę, o której mowa w art. 28 ust. 1, lecz również inne decyzje administracyjne uprawniające do prowadzenia i rozpoczęcia robót budowlanych, wydawane przez organy administracji architektoniczno-budowlanej, np. pozwolenie na rozbiórkę obiektu budowlanego. Roboty budowlane zostały zdefiniowane w art. 3 pkt 7 p.b.

Wniosek o wstrzymanie przez sąd wykonania zaskarżonej decyzji o pozwoleniu na budowę może zostać złożony razem ze skargą albo w toku postępowania sądowoadministracyjnego. Wniosek powinien spełniać wymagania pisma procesowego określone w art. 46-47 p.p.s.a. Legitymowany do złożenia wniosku jest wyłącznie skarżący.

Artykuł 61 p.p.s.a. rozróżnia wstrzymywanie wykonania aktu lub czynności przez organ administracji i przez sąd. Adresatem przepisu zawartego w art. 35a ust. 1 p.b. jest sąd administracyjny.

Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji złożony razem ze skargą, zostanie przekazany sądowi przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Po wszczęciu postępowania wniosek należy złożyć bezpośrednio do sądu.

Warunkiem przystąpienia przez sąd do rozstrzygania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę jest skuteczne wniesienie skargi (sąd stwierdzi, że skarga jest dopuszczalna, została wniesiona w terminie i nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu).