Krywan Tomasz, Faktury, które nie stanowią podstawy do odliczania
Faktury, które nie stanowią podstawy do odliczania
Faktury, które nie stanowią podstawy do odliczania
Faktury, które nie stanowią podstawy do odliczania
Procedura pozwala ustalić, czy otrzymana faktura należy do grupy faktur, które nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.
Procedury prawne pokazane w formie interaktywnych schematów, dzięki którym sprawdzisz, jak krok po kroku przebiega postępowanie w danej sprawie.
Dowiedz się więcej o LEX Navigator.
Zamów bezpłatną prezentację zdalną , podczas której przedstawimy Ci to narzędzie.
Krok: wystawiona została faktura
Przepisami art. 88 ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., ustawodawca wymienił faktury (oraz dokumenty celne), które nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Istnieje siedem grup takich faktur.
Krok: czy faktura lub faktura korygująca została wystawiona przez podmiot nieistniejący?
Do pierwszej grupy faktur, które nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, należą dokumentujące sprzedaż faktury oraz faktury korygujące, które zostały wystawione przez podmiot nieistniejący (zob. art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a u.p.t.u.). Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 16 października 2007 r., I FSK 1152/07, „za podmiot nieistniejący w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a u.p.t.u. uznać należy podmiot, którego nie ma, czyli, innymi słowy, stanowi fikcję, przez co nie ma możliwości rzeczywistego wykonania czynności opisanej na fakturze jako przedmiot zdarzenia gospodarczego, kreującego powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Kwalifikację taką wyklucza jednak ustalenie, że dany podmiot istnieje (bez względu na to czy dopełnił obowiązku rejestracyjnego), a przy tym (warunek dodatkowy), że faktycznie wykonał czynność opisaną na fakturze. W takim bowiem przypadku, rozliczenie podatku co do zasady winno być możliwe przez wzgląd na jedną z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej - tj. zasadę neutralności”.
Pojęcia podmiotu nieistniejącego nie można utożsamiać z podmiotem niezarejestrowanym jako podatnik. Jak orzekł WSA w Łodzi w wyroku z dnia 23 marca 2011 r., I SA/Łd 132/11, „podmiot niezarejestrowany nie mieści się kategorii podmiotów nieistniejących. Stanowisko przeciwne kłóciłoby się ze statusem podatnika VAT, który cechuje obiektywizm (art. 15 ust. 1 u.p.t.u.). Tym samym fakt braku rejestracji podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług stanowić może co najwyżej sygnał, że mamy do czynienia z podmiotem nieistniejącym. W żadnym jednak razie fakt ten (tj. brak rejestracji) nie może przesądzać o takiej kwalifikacji”.