Przybysz Piotr, Egzekucja z ruchomości

Egzekucja z ruchomości

Egzekucja z ruchomości jest stosunkowo uciążliwym środkiem egzekucyjnym. Zobowiązany musi liczyć się z tym, że zajęte ruchomości zostaną sprzedane po cenie znacząco niższej od wartości szacunkowej, a nawet że zostaną one sprzedane po cenie stosowanej przy skupie przedmiotów używanych lub skupie surowców wtórnych (art. 108 § 2 i 3 u.p.e.a.).

Poborca skarbowy dokonuje zajęcia ruchomości przez wpisanie ruchomości do protokołu zajęcia i podpisanie protokołu (art. 98 § 1 u.p.e.a.). (patrz także wybór formy dokumentowania czynności postępowania egzekucyjnego). Protokół podpisują także zobowiązany lub świadkowie.

Ruchomości, co do których z ewidencji prowadzonej przez zobowiązanego, urzędowego rejestru ruchomości lub rejestru zastawów wynika, że zobowiązany jest ich właścicielem, mogą być zajęte przez organ egzekucyjny bez wpisania do protokołu zajęcia (zob. art. 98 § 1a u.p.e.a.).

Zajęte ruchomości są najczęściej pozostawiane w miejscu zajęcia pod dozorem zobowiązanego, co stanowi swoisty przejaw dążenia do ograniczenia uciążliwości egzekucji.

Poborca skarbowy odbiera ją zobowiązanemu i oddaje pod dozór innej osoby lub organu egzekucyjnego, jeżeli:

– zajęta ruchomość nie może być pozostawiona w miejscu zajęcia, a nie ma innej osoby, której można byłoby oddać zajętą ruchomość (art. 100 § 1 u.p.e.a.);

– zajęto ruchomość o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej albo ruchomość, co do której istnieje przypuszczenie, że ma wartość historyczną, naukową lub artystyczną (zob. art. 100 § 3 u.p.e.a.);

– zajęto kosztowności niemające wartości historycznej, naukowej lub artystycznej (art. 100 § 3b u.p.e.a.);

– poborca skarbowy uznał za uzasadnione oddanie zajętych ruchomości pod dozór organu egzekucyjnego, a nie dozorcy (art. 100 § 2 u.p.e.a.).

Zajęte ruchomości mogą być odebrane zobowiązanemu, jeżeli zobowiązany nie daje rękojmi należytego przechowania zajętej ruchomości, odmawia podpisania protokołu zajęcia, a także gdy usuwał lub usuwa ruchomości zajęte albo zagrożone zajęciem (art. 100 § 2 u.p.e.a.). Dozór nad tymi ruchomościami w tego rodzaju sytuacjach może sprawować organ egzekucyjny lub dozorca (art. 100 § 2 u.p.e.a.).

Organ egzekucyjny może według swojego uznania powierzyć innej osobie, niż zobowiązany, dozór nad ruchomościami zajętymi w trybie art. 98 § 1a u.p.e.a.

Pod dozór państwowej lub samorządowej instytucji kultury musi być oddana zajęta ruchomość:

1) o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej;

2) co do której istnieje przypuszczenie, że ma wartość historyczną, naukową lub artystyczną.

Natomiast dozór nad zajętą kosztownością niemającą wartości historycznej, naukowej lub artystycznej sprawuje organ egzekucyjny lub bank.