Wiśniewski Paweł, Egzekucja świadczeń alimentacyjnych

Egzekucja świadczeń alimentacyjnych

Wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji wierzyciel przedkłada tytuł wykonawczy, który wcześniej sąd powinien doręczyć mu z urzędu (zob. art. 1082 k.p.c.).

Do świadczeń alimentacyjnych zalicza się:

– alimenty stanowiące świadczenia wynikające z obowiązku dostarczania środków utrzymania, obciążające krewnych w linii prostej, rodzeństwo oraz inne osoby, jeżeli obowiązek taki wynika z ustawy (art. 128 k.r.o.),

– renty należne poszkodowanemu z tytułu utraty zdolności zarobkowej albo zwiększonych potrzeb lub zmniejszenia się widoków powodzenia na przyszłość (art. 444 § 2 k.c.),

– renty z tytułu śmierci osoby, na której ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny, lub śmierci osoby bliskiej, która dobrowolnie i stale dostarczała środków utrzymania (art. 446 § 2 k.c.),

– świadczenia wypłacane na podstawie umowy renty (art. 903 k.c.),

– świadczenia wypłacane na podstawie zamiany świadczeń dożywocia na rentę (art. 914 k.c.).

W sprawach, w których zasądzono alimenty, postępowanie egzekucyjne może być wszczęte z urzędu na żądanie sądu. Z żądaniem tym może wystąpić jedynie sąd pierwszej instancji, który sprawę rozpoznawał. Wcześniej sąd ten, również z urzędu, powinien nadać klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu (art. 1082 k.p.c.).

Potrzeba wystąpienia przez sąd o wszczęcie egzekucji z urzędu może wynikać z nieporadności wierzyciela.