Musiał Krzysztof J., Doręczenia w ramach kontroli celno-skarbowej

Doręczenia w ramach kontroli celno-skarbowej

Procedura dotyczy doręczeń w kontroli celno-skarbowej z uwzględnieniem odpowiednio stosowanych przepisów ordynacji podatkowej.

Na mocy art. 94 ust. 1 ustawy z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 615 ze zm.) - dalej u.k.a.s., w odniesieniu do doręczeń w kontroli celno-skarbowej stosuje się odpowiednie przepisy ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) - dalej o.p.

Przedmiotem doręczenia jest zawsze pismo. Pismem jest wezwanie, zawiadomienie, postanowienie, protokół, decyzja oraz inne dokumenty kierowane przez organ podatkowy zarówno do strony, jak i do innych uczestników postępowania.

Obowiązek doręczania pism z urzędu spoczywa na organie podatkowym. Jego adresat nie musi zatem zabiegać o doręczenie mu pisma, nie może też ponosić negatywnych konsekwencji płynących z jego nieprawidłowego doręczenia.

Podstawowe znaczenie w doręczeniu ma pokwitowanie, czyli pisemne potwierdzenie odbioru pisma. Jest to bowiem dowód doręczenia.

Może zostać sporządzone w dwóch formach:

1) pisemnej (przy doręczeniu za pośrednictwem operatora pocztowego, pracowników urzędu obsługującego ten organ, funkcjonariuszy lub upoważnionych pracowników innego organu podatkowego, lub przez organy lub osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów);

2) urzędowego poświadczenia odbioru - UPO (przy doręczeniu za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej).

Brak pokwitowania, co do zasady, oznacza, że organ podatkowy nie ma dowodu na okoliczność faktycznego doręczenia pisma. Można jednak spotkać opinie niewykluczające dowodzenia okoliczności doręczenia innymi dowodami. W szczególności dopuszcza się uznanie doręczenia za skuteczne także wtedy, gdy w przypadku braku formalnego potwierdzenia odbioru pisma z wypływających później czynności stron można wnosić, że doręczenie pisma nastąpiło. Wydaje się, że powyższe stanowisko jest uzasadnione wówczas, gdy adresat nie kwestionuje faktu doręczenia, okoliczności zaś towarzyszące doręczeniu nie budzą wątpliwości co do faktu skutecznego doręczenia. Jeżeli natomiast adresat w takiej sytuacji podważa poprawność doręczenia, nie może ono wywoływać zamierzonych skutków prawnych (zob. P. Pietrasz, Komentarz do art. 144 OrPodU, [w:] J. Brolik (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. V, LEX 2013).