Sokołowska Anna, Delegowanie do pracy w kilku przedsiębiorstwach

Delegowanie do pracy w kilku przedsiębiorstwach

Stosownie do art. 11 ust. 2a rozporządzenia 883/2004 osoba, która jest pracownikiem najemnym na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, mimo że mieszka na terytorium innego państwa członkowskiego lub że przedsiębiorstwo albo pracodawca, który ją zatrudnia, ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego - stosuje się z uwzględnieniem wyjątku dotyczącego pracowników delegowanych. Pracownik delegowany może pracować w jednym lub w kilku przedsiębiorstwach.

Stosownie do art. 11 ust. 2a rozporządzenia 883/2004 osoba, która jest pracownikiem najemnym na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, mimo że mieszka na terytorium innego państwa członkowskiego lub że przedsiębiorstwo albo pracodawca, który ją zatrudnia, ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego - stosuje się z uwzględnieniem wyjątku dotyczącego pracowników delegowanych: w przypadku pracownika najemnego zatrudnionego na terytorium jednego państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo, w którym jest zwykle zatrudniony i przez które został skierowany do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego podlega nadal ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany okres wykonywania tej pracy nie przekracza 24 miesięcy i że nie został on skierowany w miejsce innej osoby, której okres skierowania upłynął (art. 12 ust. 1 rozporządzenia 883/2004).

Zatem, z art. 12 ust. 1 rozporządzenia 883/2004 wynika, że aby mówić o wysłaniu pracowników należy spełnić łącznie dwa warunki, tzn.:

– przewidywany okres pracy za granicą nie może być dłuższy niż 24 miesięcy i

– pracownik nie może zastępować innego pracownika, którego okres oddelegowania już się skończył.

Zasady dotyczące delegowania pracowników mogą obejmować osoby, które są rekrutowane w celu delegowania do innego państwa członkowskiego. W art. 14 ust. 1 rozporządzenia 987/2009 zapisano jednak wymóg, aby osoba delegowana do innego państwa członkowskiego bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia była objęta systemem ubezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę jej pracodawca. Za okres spełniający ten wymóg można uznać co najmniej jeden miesiąc, natomiast krótsze okresy wymagają indywidualnej oceny w konkretnych przypadkach, z uwzględnieniem wszelkich istotnych czynników.

Uwaga!

Wymóg powyższy spełnia również zatrudnienie przez dowolnego pracodawcę w państwie delegującym. Nie jest konieczne, aby w trakcie tego okresu dana osoba pracowała na rzecz pracodawcy wnioskującego o jej delegowanie. Warunek ten spełniają również studenci, renciści, emeryci lub osoby ubezpieczone z tytułu zamieszkania i objęte systemem zabezpieczenia społecznego państwa delegującego.

Przykład

Pracownik delegowany do Czech w celu wykonywania pracy u kilku przedsiębiorców będzie podlegał zabezpieczeniu społecznemu w Polsce (otrzyma poświadczenie na formularzy A1) jeżeli pracodawca zazwyczaj prowadzi znaczną część działalności na terytorium Polski, a pracownik w okresie delegowania do Czech będzie wykonywał pracę na rzecz tego pracodawcy, przewidywany czas delegowania nie przekroczy 24 miesięcy i pracownik nie będzie wysłany, by zastąpić inną delegowaną osobę. Ponadto przed wysłaniem pracownik będzie podlegał ubezpieczeniu w Polsce co najmniej jeden miesiąc.

W pierwszej kolejności pracodawca powinien sprawdzić warunki formalne wysłania, tj. czy pracownik, który ma świadczyć pracę za granicą spełnia warunki wysłania.