Przybysz Piotr, Czynności podejmowane w związku z zarzutami zobowiązanego wobec tytułu wykonawczego lub należności pieniężnych objętych tym tytułem, w przypadku udzielania obcemu państwu pomocy w dochodzeniu należności pieniężnych

Czynności podejmowane w związku z zarzutami zobowiązanego wobec tytułu wykonawczego lub należności pieniężnych objętych tym tytułem, w przypadku udzielania obcemu państwu pomocy w dochodzeniu należności pieniężnych

Nie jest wykluczone występowanie przez obce państwo o udzielenie przez Rzeczpospolitą Polską pomocy i wyegzekwowanie należności, która jest lub może być kwestionowana przez zobowiązanego. Z tego względu jest konieczne stworzenie procedur rozstrzygania sporów pomiędzy zobowiązanym a państwem występującym o udzielenie pomocy, dotyczących dochodzonej należności lub tytułu wykonawczego wystawionego przez państwo występujące o udzielenie pomocy.

Zastrzeżenia zobowiązanego dotyczące należności pieniężnej lub tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest dochodzona należność, mogą być rozpatrywane wyłącznie przez właściwe organy państwa występującego o udzielenie pomocy.

Organy Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa wykonującego nie są właściwe w sprawach zaskarżania przez zobowiązanego tytułów wykonawczych, na podstawie których jest dochodzona należność. Jeżeli zobowiązany wniesie takie zarzuty do polskiego organu wykonującego, to należy poinformować go o trybie wnoszenia zarzutów (art. 14 ust. 1 dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń - Dz.U.UE.L.2010.84.1). Polskie organy nie wstrzymują postępowania egzekucyjnego w tego rodzaju sytuacjach ani nie przekazują zarzutów organowi wnioskującemu obcego państwa.

Przepisy obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej mogą normować wyłącznie sposób postępowania polskich organów administracji publicznej, dlatego zawarta w ustawie regulacja dotycząca rozważanej problematyki nie może określać czynności organów obcego państwa. Należy jednak mieć na uwadze, że dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń - Dz.U.UE.L.2010.84.1) określa w jednolity sposób procedurę postępowania w sprawach udzielania pomocy, nie różnicując jej w zależności od tego, czy w sprawie chodzi o udzielenie pomocy obcemu państwu, czy o skorzystanie z pomocy obcego państwa.

Przez „zobowiązanego” należy rozumieć wszelkie podmioty, których może dotyczyć wniosek o dochodzenie należności, to jest zarówno zobowiązanego oraz podmiot odpowiedzialny za uregulowanie należności pieniężnych, jak i podmioty, w których posiadaniu znajduje się mienie należące do zobowiązanego lub innego podmiotu odpowiedzialnego za uregulowanie należności.

Schemat procedury został opracowany przy założeniu, że w sprawach nieunormowanych w przepisach rozdziału 7 działu I ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stosuje się postanowienia dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U.UE.L.2010.84.1).

Przez zobowiązanego należy rozumieć podmiot, którego dotyczy wniosek o dochodzenie należności. Podmiotem tym może być zarówno zobowiązany (podmiot, na który został nałożony obowiązek), jak i podmiot odpowiedzialny za uregulowanie należności pieniężnych, a ponadto podmioty, w których posiadaniu znajduje się mienie należące do zobowiązanego lub innego podmiotu odpowiedzialnego za uregulowanie należności.

Zobowiązany może zgłaszać zastrzeżenia dotyczące tytułu wykonawczego wystawionego przez państwo wnioskujące o udzielenie pomocy lub dotyczące należności pieniężnych objętych tym tytułem. Zastrzeżenia te są nazywane zarzutami. Mogą być one wniesione wyłącznie do właściwych władz państwa występującego o udzielenie pomocy i zgodnie z prawem tego państwa (art. 66zf § 1 u.p.e.a.).

Zobowiązany może kwestionować prawidłowość czynności podejmowanych w ramach dochodzenia należności wnosząc stosowne środki prawne przewidziane przez polskie prawo. Nie oznacza to jednak, że jest on uprawniony do kwestionowania w takim trybie egzekwowanej należności pieniężnej lub tytułu wykonawczego, z którego ta należność wynika.

Zobowiązany może powiadomić organ wykonujący lub organ egzekucyjny o wniesionych zarzutach.

Zarzuty zobowiązanego są rozpatrywane przez organ państwa wnioskującego właściwy do ich rozpatrzenia. Organ ten powinien powiadomić organ wnioskujący o wniesieniu zarzutów.