Bełczącki Robert Marek, Cofnięcie wniosku w postępowaniu nieprocesowym przed wydaniem postanowienia co do istoty sprawy przez sąd pierwszej instancji

Cofnięcie wniosku w postępowaniu nieprocesowym przed wydaniem postanowienia co do istoty sprawy przez sąd pierwszej instancji

Przyjmując, że w postępowaniu nieprocesowym nie wchodzi w rachubę zrzeczenie się roszczenia, jeśli miałoby ono stać na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku w kolejnym postępowaniu (por. E. Warzocha, Cofnięcie powództwa oraz wniosku wszczynającego postępowanie nieprocesowe, Wydawnictwo Prawnicze 1977, s. 78–79 oraz 45–47; odmiennie - W. Siedlecki, Recenzja, Zeszyty Naukowe Instytutu Badania Prawa Sądowego 1978, nr 8, s. 204–205), uznać trzeba, że skutki cofnięcia wniosku na podstawie art. 512 k.p.c. nie są uzależnione od zrzeczenia się roszczenia, tak jak to ma miejsce w przypadku cofnięcia pozwu, a przepis art. 203 § 1 k.p.c. nie znajduje zastosowania w postępowaniu nieprocesowym (por. postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2012 r., III CSK 147/11, OSNC 2012, nr 7-8, poz. 96, LEX nr 1129973).

Oświadczenie cofające wniosek o wszczęcie postępowania nieprocesowego zwykle składane jest przez wnioskodawcę w postaci pisma procesowego.

Pismo zawierające oświadczenie o cofnięciu wniosku spełniać musi wymagania przewidziane w art. 126 i 128 k.p.c. W piśmie wnioskodawca powinien podać przyczynę cofnięcia wniosku, mając świadomość, że sąd oceniać będzie dopuszczalność cofnięcia wniosku w świetle przesłanek z art. 203 § 4 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Nie stanowi to jednak wymagania formalnego, którego niespełnienie powodować może zwrot pisma obejmującego oświadczenie o cofnięciu wniosku. Wnioskodawca cofający wniosek bez podania usprawiedliwienia traci natomiast okazję do przekonania sądu, że cofnięcie wniosku jest dopuszczalne z punktu widzenia art. 203 § 4 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.