Dauter Bogusław, Cofnięcie skargi w formie pisemnej

Cofnięcie skargi w formie pisemnej

Instytucja cofnięcia skargi została uregulowana w art. 60 p.p.s.a. Cofnięcie skargi oznacza rezygnację strony z dochodzenia na drodze sądowej ochrony swoich praw. Procedura dotyczy pisemnego wniosku cofającego skargę, której wniesienie doprowadziło do skutecznego wszczęcia postępowania sądowego przed WSA.

1. W p.p.s.a. przewidziano pośredni tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego (WSA). Skargę wnosi się bowiem za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Przepisy ustaw odrębnych mogą modyfikować zasadę pośredniego wnoszenia skargi (zob. np. art. 30c ust. 2 ustawy z 6.12.2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. poz. 712, ze zm.) oraz W. Czerwiński, Niektóre modyfikacje prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ZNSA 2012, nr 3, s. 94).

2. Postępowanie sądowoadministracyjne zostaje wszczęte z dniem złożenia skargi przez uprawniony podmiot (W. Chróścielewski, Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, PiP 2004, z. 4, s. 64). Skargi co prawda nie ma jeszcze w tym momencie w sądzie, ale z tym faktem p.p.s.a. wiąże określone skutki prawne. Od daty wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego możliwe jest m.in. cofnięcie skargi.

1. Skarżący, chcąc zrezygnować z kontynuowania wszczętego przez siebie postępowania sądowoadministracyjnego może cofnąć skargę m.in. w formie pisemnej.

2. Pisemny wniosek o cofnięcie skargi jest pismem strony zbliżonym do oświadczenia w rozumieniu art. 45 p.p.s.a. Powinien spełniać wszystkie wymogi ogólne przewidziane dla takiego pisma, o których mowa w art. 46-47 p.p.s.a. (B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, wyd. 3, Warszawa 2011, s. 189). Oświadczenie o cofnięciu skargi powinno być sformułowane w taki sposób, aby nie było wątpliwości co do jego treści.

3. Pismo zawierające oświadczenie o cofnięciu skargi powinno być skierowane bezpośrednio do sądu, do którego została wniesiona skarga, aby było możliwe dokonanie oceny tegoż oświadczenia pod kątem jego skuteczności procesowej, a więc czy zwarte w przepisie art. 60 p.p.s.a. dyspozycje były spełnione (por. postanowienie NSA z dnia 5 sierpnia 2005 r., II OSK 167/05).

4. Przepis art. 60 p.p.s.a. nie ustala żadnego terminu cofnięcia skargi. Nie oznacza to jednak, że skuteczne cofnięcie skargi może nastąpić w każdym czasie. Otóż cofnięcie skargi może nastąpić od dnia wniesienia skargi do czasu wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie przez WSA (zob. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 13 września 2004 r., III SA 2058/03). Zgodnie z art. 144 p.p.s.a. sąd jest związany wydanym wyrokiem od chwili jego ogłoszenia, a jeżeli wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym - od podpisania sentencji wyroku. Cofnięcie skargi po tej dacie jest bezskuteczne, nie wywołuje żadnych skutków. Nie ma potrzeby wydawania żadnego dodatkowego rozstrzygnięcia w sprawie, wiążący jest bowiem wyrok sądu. Za takim rozumieniem komentowanego przepisu przemawia także treść art. 189 p.p.s.a., który m.in. stanowi, że jeżeli istniały podstawy do umorzenia postępowania przed WSA, NSA postanowieniem uchyla wydane w sprawie orzeczenie i umarza postępowanie; tak więc przepis ten przewiduje możliwość skutecznego cofnięcia skargi jedynie przed sądem pierwszej instancji. Za dopuszczalne natomiast należy uznać cofnięcie skargi po uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji do ponownego rozpoznania sprawy przez NSA. W takiej sytuacji sprawa powraca do WSA ze wszystkimi konsekwencjami, jakie się z tym wiążą w zakresie czynności dyspozytywnych stron (zob. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie 4, Warszawa 2011, s. 219).

5. Strona może skutecznie cofnąć skargę wyłącznie wtedy, gdy wszczęła ona postępowanie sądowoadministracyjne, tzn. WSA stwierdził, że skarga jest dopuszczalna i nie zawiera braków, które uniemożliwiają nadania jej biegu. W sytuacji, gdy skarga będzie zawierała ww. braki (np. nie został uiszczony należny wpis), WSA odrzuci skargę (por. postanowienia NSA z dnia 10 czerwca 1987 r., SA/Gd 537/87, OSP 1990, z. 4, poz. 207; postanowienie NSA z dnia 3 stycznia 2008 r., I OSK 1829/07).

6. Skuteczne cofnięcie skargi może nastąpić, jeżeli skarga nie została jeszcze przekazana sądowi przez organ. Również na tym etapie postępowania cofnięcie skargi powoduje konieczność wydania rozstrzygnięcia przez sąd. Tylko wtedy sąd będzie miał możliwość stwierdzić, czy cofnięcie skargi nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

7. Skargę może cofnąć wyłącznie skarżący lub ustanowiony przez niego pełnomocnik. Skargi nie może cofnąć za skarżącego inny uczestnik postępowania, np. prokurator. Cofnięcie skargi odnosi skutek tylko wobec tej strony, która złożyła w tym zakresie oświadczenie. Jest to istotne w przypadku występowania kliku podmiotów w roli skarżących w jednej sprawie. W takiej sytuacji sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wobec tego podmiotu, który cofnął swoją skargę. W stosunku do pozostałych postępowanie sądowoadministracyjne toczy się dalej (por. B. Dauter, Metodyka…, s. 190).

8. Dla cofnięcia skargi przez stronę nie jest wymagana zgoda innego uczestnika postępowania, który nie wniósł odrębnej skargi (por. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 28 lipca 2004 r., II SA/Gd 1171/03). Nie jest też wymagana zgoda strony przeciwnej.

9. Zdaniem B. Dautera, na podstawie wnioskowania argumentum a maiori ad minus, za dopuszczalne należy uznać cofnięcie skargi w części. Cofnięcie skargi w części nie wiąże jednak sądu w rozumieniu art. 60 p.p.s.a. Pozostaje bowiem w postępowaniu przed sądem skarga w pozostałym zakresie i w związku z tym brakuje podstaw do umorzenia postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Nie ma także podstaw do umorzenia postępowania w części na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Cofnięcie skargi w części może mieć - co najwyżej - wpływ na ocenę legalności zaskarżonego aktu dokonywaną przez sąd (por. B. Dauter, Metodyka…, s. 190-191; odmiennie w zakresie możliwości umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego w części M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz (red. R. Hauser, M. Wierzbowski), Warszawa 2011, s. 325; T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz (red. T. Woś), wyd. 4, Warszawa 2011, s. 421).

10. Wniosek o cofnięcie skargi, jako niewszczynający postępowania, nie podlega opłacie sądowej.

11. Oświadczenie strony o cofnięciu skargi może być skutecznie cofnięte do czasu wydania postanowienia o umorzeniu postępowania przez WSA (por. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2010 r., I OSK 50/10).