Musiał Krzysztof J., Cofnięcie skargi przez stronę

Możliwość cofnięcia skargi należy do ogólnych uprawnień skarżącego i jest wyrazem obowiązującej na gruncie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., zasady dyspozycyjności.

Cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym. Cofnięcie skargi może mieć zarówno formę pisemną, jak i ustną wpisaną do protokołu rozprawy. Oświadczenie strony o cofnięciu skargi nie może budzić wątpliwości co do swej treści i powinno być skierowane bezpośrednio do sądu. Cofnięcie skargi może nastąpić od chwili jej wpływu do organu do czasu wydania wyroku przez wojewódzki sąd administracyjny. Zgodnie z art. 144 p.p.s.a., sąd jest związany wydanym wyrokiem od chwili jego ogłoszenia, a jeżeli wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym - od podpisania sentencji wyroku. Cofnięcie skargi po tym terminie jest bezskuteczne. Skuteczne cofnięcie skargi może nastąpić, jeżeli skarga nie została jeszcze przekazana sądowi przez organ. Również na tym etapie postępowania cofnięcie skargi powoduje konieczność wydania rozstrzygnięcia przez sąd. Tylko wtedy sąd będzie miał możliwość stwierdzić, czy cofnięcie skargi nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Ponadto w wyjątkowych sytuacjach, jeśli cofnięcie skargi mogłoby wywołać dla skarżącego działającego bez adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego negatywne skutki, sąd - zgodnie z art. 6 p.p.s.a. - ma możliwość powiadomić o tych skutkach skarżącego. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. IV, Lex 2011).

Wobec cofnięcia pełnomocnictwa, jakie zostało udzielone w sprawie adwokatowi ustanowionemu z urzędu oraz oświadczenia strony o unieważnieniu czynności procesowej, jaką było wniesienie skargi przez tego pełnomocnika, należy uznać, iż zachodzi sytuacja cofnięcia wniesionego środka zaskarżenia (por. szerzej postanowienie NSA z dnia 27 września 2011 r., I OSK 1542/11).

W kwestii formy, skarga może zostać cofnięta na piśmie przed rozprawą; skargę można cofnąć również w formie ustnej (do protokołu) na rozprawie.

Cofnięcie skargi, co do zasady, wiąże sąd. Pewnym wyjątkiem są sytuacje, w których ustawodawca uznał cofnięcie skargi za niedopuszczalne (omówione zostaną w kolejnych krokach niniejszej procedury).

Pismo procesowe wnoszone w przedmiocie cofnięcia skargi winno czynić zadość ogólnym wymaganiom przewidzianym dla pism na gruncie p.p.s.a., a ponadto zawierać oświadczenie o cofnięciu skargi. Należy także załączyć odpis pisma dla strony przeciwnej.

O uznaniu cofnięcia skargi za niedopuszczalne sąd orzeka postanowieniem (art. 160 p.p.s.a.). Ustawodawca nie ustalił jednak, na jakim posiedzeniu, jawnym czy niejawnym, sąd może uznać cofnięcie skargi za niedopuszczalne. Należy przyjąć, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 90 § 1 p.p.s.a., że skoro przepis szczególny nie stanowi inaczej, posiedzenia sądowe są jawne, a sąd orzekający rozpoznaje sprawy na rozprawie. (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. IV, Lex 2011).