Bełczącki Robert Marek, Cofnięcie skargi kasacyjnej

Cofnięcie skargi kasacyjnej

Możliwość cofnięcia przez skarżącego wniesionej skargi kasacyjnej wynika z zasady dyspozycyjności zrealizowanej także w postępowaniu kasacyjnym. Zarówno wszczęcie, jak i kontynuacja postępowania kasacyjnego zależy tylko od woli skarżącego, albowiem cofnięcie skargi kasacyjnej, podobnie jak cofnięcie apelacji, nie podlega kontroli sądu (por. postanowienie SN z dnia 3 września 1998 r., I CKN 820/97, OSNC 1999, nr 2, poz. 40, LEX nr 34447). Wyjątkiem jest cofnięcie skargi kasacyjnej w sprawach z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych, które na podstawie art. 469 k.p.c., stosowanego odpowiednio w postępowaniu kasacyjnym, podlega kontroli sądowej z punktu widzenia słusznego interesu pracownika albo ubezpieczonego (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., III PZ 13/05, OSNP 2007, nr 1-2, poz. 17, LEX nr 212587; por. stanowisko przeciwne przyjęte w wyroku SN z dnia 9 grudnia 2011 r., II PK 115/11, LEX nr 1125093).

Możliwość cofnięcia skargi kasacyjnej ustaje z chwilą zamknięcia rozprawy kasacyjnej, a w przypadku rozpoznawania skargi na posiedzeniu niejawnym - z chwilą wydania orzeczenia kończącego postępowanie kasacyjne.

Skuteczność oświadczenia o cofnięciu kasacji nie zależy od zgody strony przeciwnej, ani tym bardziej nie wymaga zrzeczenia się roszczenia (por. art. 203 § 1 k.p.c.).

Z kolei cofnięcie pozwu na etapie postępowania kasacyjnego nie jest dopuszczalne (por. postanowienie SN z dnia 17 października 2008 r., I CSK 552/07, LEX nr 494147).

Oświadczenie o cofnięciu skargi kasacyjnej może zostać złożone jeszcze przed sądem drugiej instancji, zanim skarga zostanie przedstawiona Sądowi Najwyższemu. Wówczas na podstawie odpowiednio stosowanego art. 391 § 2 zd. drugie w zw. z art. 398²¹ k.p.c. do umorzenia postępowania kasacyjnego uprawniony jest sąd drugiej instancji.