Bełczącki Robert Marek, Bieg terminu zasiedzenia

Bieg terminu zasiedzenia

Celem instytucji zasiedzenia jest potwierdzenie nabycia prawa, które nastąpiło na skutek wykonywania samoistnego posiadania rzeczy w zakresie danego prawa oraz upływu czasu, a w ten sposób usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym rzeczy a jej stanem faktycznym. Postępowanie sądowe prowadzone jest w trybie nieprocesowym. Celem postępowania jest stwierdzenie czy wnioskodawca lub wskazany przez niego podmiot nabył określone prawo poprzez zasiedzenie. Orzeczenie wydane w takiej sprawie ma charakter deklaratoryjny, do zasiedzenia bowiem dochodzi z mocy samego prawa, a nie z mocy orzeczenia sądowego. Orzeczenie potwierdza zatem jedynie fakt nabycia własności określonej nieruchomości (o ile wykazane zostaną przesłanki zasiedzenia).

Zasiedzenie jest instytucją mającą umożliwić nabycie prawa własności samoistnemu posiadaczowi, któremu nie przysługuje to prawo. Posiadacz będący właścicielem nie może nabywać prawa własności jeszcze raz (postanowienie SN z dnia 19 stycznia 1999 r., II CKN 196/98, LEX nr 1214420).

Zasiedzenie następuje z upływem wyznaczonego przez ustawodawcę terminu.

Samoistny posiadacz nieruchomości może skutecznie ubiegać się o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości po upływie 20 lat będąc w dobrej wierze, a po upływie 30 lat, gdy uzyskał posiadanie w złej wierze.

Natomiast samoistny posiadacz ruchomości w dobrej wierze może skutecznie ubiegać się o stwierdzenie zasiedzenia własności ruchomości po upływie 3 lat.