Bełczącki Robert Marek, Badanie powagi rzeczy osądzonej lub zawisłości sporu na zarzut

Badanie powagi rzeczy osądzonej lub zawisłości sporu na zarzut

1. Zatamowanie biegu procesu może nastąpić w wyniku zgłoszenia zarzutu, polegającego na twierdzeniu, że pomiędzy tymi samymi stronami o to samo roszczenie sprawa jest w toku albo została prawomocnie osądzona.

2. Zarzut zawisłości sporu lub powagi rzeczy osądzonej może zostać zgłoszony w odpowiedzi na pozew, a także w późniejszym piśmie procesowym lub ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia. Ze względu na nieważność postępowania, przewidzianą w art. 379 pkt 3 k.p.c. zarzut taki nie może zostać pominięty na podstawie art. 205³ § 2 k.p.c. lub art. 205¹² § 1 albo § 2 k.p.c. jako oparty na twierdzeniach i dowodach spóźnionych.

1. W piśmie obejmującym zarzut powagi rzeczy osądzonej lub zawisłości sporu, zawrzeć można także zarzuty dotyczące istoty sprawy (można zatem wdać się jednocześnie w spór merytoryczny). Wówczas kwestia powagi rzeczy osądzonej lub zawisłości sporu będzie podlegać rozpoznaniu w pierwszej kolejności.

2. Pożądane jest uzasadnienie stawianego zarzutu, ale nie stanowi to wymagania formalnego pisma obejmującego zarzut. Usunięciu, na podstawie art. 130 § 1 k.p.c., podlega jedynie taki brak formalny, który uniemożliwia nadanie prawidłowego biegu pismu. Podniesienie zarzutu bez uzasadnienia może prowadzić do odmowy odrzucenia pozwu. Sąd powinien jednak z urzędu rozważyć okoliczności wskazujące na istnienie powagi rzeczy osądzonej lub zawisłości sporu (art. 202 k.p.c.).

3. Pismo procesowe, obejmujące zarzut, nie podlega opłacie sądowej.

4. Zgłoszenie zarzutu, mogącego prowadzić do odrzucenia pozwu, umożliwia przewodniczącemu skierowanie sprawy na posiedzenie niejawne.