Bełczącki Robert Marek, Badanie dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu drugiej instancji do innego składu tego sądu - zażalenie na postanowienie w przedmiocie oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego

Badanie dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu drugiej instancji do innego składu tego sądu - zażalenie na postanowienie w przedmiocie oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego

Na podstawie art. 394² § 2 w zw. z art. 397 § 2 zd. pierwsze k.p.c. w postępowaniu wszczętym zażaleniem na postanowienie sądu drugiej instancji do innego składu tego sądu znajduje odpowiednie zastosowanie art. 370 k.p.c., który nakazuje sprawdzenie m.in. czy zaskarżenie danego postanowienia jest w ogóle dopuszczalne oraz czy podmiot wnoszący zażalenie jest do tego uprawniony, a jeśli tak, to czy może on zaskarżyć postanowienie w takiej konfiguracji procesowej, jaka zaistniała w sprawie (kontrola dopuszczalności „z innych przyczyn” - art. 370 w zw. z art. 397 § 2 zd. pierwsze i art. 394² § 2 k.p.c.). Należy podkreślić, że według art. 394² § 1 k.p.c. w każdym przypadku wyłączona została dopuszczalność zaskarżania postanowienia sądu drugiej instancji wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie, o którym mowa w tym przepisie.

W art. 394² § 1 k.p.c. przewidziane zostało zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji na postanowienie tego sądu oddalające wniosek o wyłączenie sędziego. Nie przewidziano natomiast zażalenia na postanowienie wyłączające sędziego ani na postanowienie odmawiające wyłączenia sędziego, który zawiadomił o zachodzących w jego ocenie podstawach swego wyłączenia z mocy ustawy. Zażalenie nie przysługuje także na postanowienie odrzucające niedopuszczalny wniosek o wyłączenie sędziego.

Z kolei podstawę zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o wyłączenie sędziego wydane przez sąd przełożony (por. art. 52 § 1 k.p.c.) nad sądem, przed którym sprawa toczy się w pierwszej instancji i który nie może wydać postanowienia z powodu braku dostatecznej liczby sędziów (por. uchwała SN z dnia 6 marca 1998 r., III CZP 70/97, OSNC 1998, nr 9, poz. 132, LEX nr 32448) stanowi art. 394 § 1 pkt 10 k.p.c., a nie art. 394² § 1 k.p.c.