Bełczącki Robert Marek, Badanie dopuszczalności zażalenia do Sądu Najwyższego przed sądem drugiej instancji ze względu na zachowanie terminu do jego wniesienia - bieg terminu w związku z wniesieniem zażalenia bezpośrednio do Sądu Najwyższego

Badanie dopuszczalności zażalenia do Sądu Najwyższego przed sądem drugiej instancji ze względu na zachowanie terminu do jego wniesienia - bieg terminu w związku z wniesieniem zażalenia bezpośrednio do Sądu Najwyższego

W art. 369 § 3 k.p.c. wprowadzono fikcję prawną, nakazującą przyjęcie, że w przypadku, gdy apelacja została wniesiona w przepisanym terminie wprost do sądu drugiej instancji, a więc z naruszeniem art. 369 § 1 k.p.c., który nakazuje jej wniesienie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, termin do wniesienia apelacji uważa się za zachowany. Powyższą regulację stosuje się odpowiednio w przypadku zażalenia do Sądu Najwyższego w myśl odesłania z art. 398²¹ w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c.

Czynności związane z kontrolą dopuszczalności zażalenia przed sądem drugiej instancji wykonywane są przez przewodniczącego, za wyjątkiem odrzucenia zażalenia, co wymaga wydania postanowienia przez sąd.

Z wniesieniem zażalenia do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu drugiej instancji mamy do czynienia wtedy, gdy zażalenie zostaje złożone w sądzie drugiej instancji, który wydał zaskarżone orzeczenie, a w przypadku wnoszenia zażalenia drogą pocztową - gdy przesyłka zawierająca zażalenie zostaje zaadresowana do tego sądu.