Przybysz Piotr, Badanie dopuszczalności wystąpienia do państwa członkowskiego z wnioskiem o udzielenie pomocy w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Badanie dopuszczalności wystąpienia do państwa członkowskiego z wnioskiem o udzielenie pomocy w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

Polskie organy egzekucyjne oraz wierzyciele mogą wystąpić do państwa członkowskiego o udzielenie pomocy, jeżeli zostały spełnione następujące warunki:

a) w sprawie chodzi o należność wskazaną w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy;

b) wysokość należności pieniężnej lub łączna wysokość kilku należności pieniężnych przeliczona na euro według kursu ostatnio ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed dniem wysłania wniosku nie jest niższa niż 1.500 euro. Jeżeli wniosek dotyczy kilku należności, to łączna kwota tych należności musi wynosić co najmniej 1.500 euro;

c) pierwszy wniosek o udzielenie pomocy w danej sprawie został wystawiony przed upływem 5 lat od dnia upływu terminu płatności należności pieniężnych określonego zgodnie z odrębnymi przepisami. Jeżeli termin zapłaty należności pieniężnych został odroczony lub zapłata należności pieniężnych została rozłożona na raty, to termin pięciu lat jest liczony od dnia upływu odroczonego terminu płatności lub od dnia upływu terminu płatności ostatniej raty. Nie bierze się pod uwagę tego terminu, jeżeli jest prowadzone postępowanie w sprawie istnienia lub wysokości należności pieniężnych lub w sprawie wszczęcia i prowadzenia egzekucji administracyjnej. Ponadto w szczególnych przypadkach możliwe jest wystąpienie z wnioskiem o udzielenie pomocy bez względu na upływ tego terminu.

Badanie dopuszczalności wystąpienia do państwa członkowskiego z wnioskiem o udzielenie pomocy w zakresie należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 1–6 ustawy o wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń, jest przeprowadzane przez wierzyciela, organ egzekucyjny oraz centralne biuro łącznikowe. Wierzyciel lub organ egzekucyjny przed złożeniem wniosku o udzielenie pomocy powinien sprawdzić istnienie obowiązku państwa członkowskiego udzielenia pomocy w konkretnej sprawie. Ponadto jednym z zadań centralnego biura łącznikowego jest weryfikowanie i przekazywanie państwom członkowskim lub państwom trzecim wniosków o udzielenie pomocy (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o wzajemnej pomocy) oraz weryfikowanie i przekazywanie naczelnikom urzędów skarbowych i organom egzekucyjnym wniosków państw członkowskich lub państw trzecich o udzielenie pomocy (art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o wzajemnej pomocy).

Zgodnie z art. 2 pkt 1–6 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1289) przepisy tej ustawy stosuje się przy udzielaniu pomocy państwu członkowskiemu lub korzystaniu z jego pomocy w sprawach dotyczących następujących należności pieniężnych:

1) podatków i należności celnych pobieranych przez Rzeczpospolitą Polską, państwo członkowskie lub w ich imieniu, przez ich jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego, w tym organy lokalne, lub w imieniu tych jednostek lub organów, a także w imieniu Unii Europejskiej;

2) refundacji, interwencji i innych środków stanowiących część całkowitego lub częściowego systemu finansowania Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w tym kwot należnych w związku z tymi działaniami;

3) opłat i innych należności pieniężnych przewidzianych w ramach wspólnej organizacji rynku Unii Europejskiej dla sektora cukru;

4) kar, grzywien, opłat i dopłat administracyjnych związanych z należnościami pieniężnymi, o których mowa w pkt 1–3, nałożonych przez organy właściwe do pobierania podatków i należności celnych lub właściwe do prowadzenia postępowań administracyjnych dotyczących podatków i należności celnych lub potwierdzonych przez organy administracyjne lub sądowe na wniosek organów właściwych w sprawie podatków i należności celnych;

5) opłat za zaświadczenia i podobne do zaświadczeń dokumenty wydane w postępowaniach administracyjnych w sprawie należności pieniężnych, o których mowa w pkt 1;

6) odsetek i kosztów związanych z należnościami pieniężnymi, o których mowa w pkt 1–5, w związku z którymi możliwe jest zwrócenie się o wzajemną pomoc.