Bełczącki Robert Marek, Badanie dopuszczalności apelacji przed sądem drugiej instancji ze względu na wymagania formalne

Badanie dopuszczalności apelacji przed sądem drugiej instancji ze względu na wymagania formalne

Kontrolując dopuszczalność apelacji sąd drugiej instancji w myśl art. 373 § 1 k.p.c. obowiązany jest sprawdzić m.in., czy wniesiona apelacja nie jest dotknięta brakami formalnymi, które uniemożliwiają nadanie jej prawidłowego biegu. W myśl art. 130 § 1 k.p.c., który stosuje się odpowiednio w postępowaniu apelacyjnym na podstawie art. 391 § 1 k.p.c., w zw. z  art. 373 § 1 k.p.c., jeżeli apelacja dotknięta jest tego rodzaju brakami, przewodniczący wzywa skarżącego do ich usunięcia w wyznaczonym terminie, pod rygorem odrzucenia apelacji. Ponieważ w art. 373 § 1 k.p.c. mowa jest o terminie wyznaczonym, a nie o terminie tygodniowym, tak jak w art. 130 § 1 k.p.c., przyjmuje się, że termin do usunięcia braków apelacji jest terminem sądowym i może podlegać przedłużeniu (art. 166 w zw. z art. 164 k.p.c.). Apelacja ulega odrzuceniu w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, liczonego od dnia doręczenia wezwania.

Czynności związane z kontrolą dopuszczalności apelacji przed sądem drugiej instancji wykonywane są przez przewodniczącego, za wyjątkiem odrzucenia apelacji, wymagającej wydania postanowienia przez sąd. W myśl art. 373 § 2 k.p.c. czynności przewodniczącego związane z nadaniem biegu apelacji może wykonywać referendarz sądowy.

W myśl art. 368 § 1 k.p.c., apelacja musi spełniać wymagania przewidziane dla pisma procesowego (por. art. 126, 126¹, 128 k.p.c.), jednak pamiętać należy o art. 466 k.p.c., który w sprawie z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych pozwala pracownikowi lub ubezpieczonemu, działającemu bez adwokata lub radcy prawnego, zgłosić we właściwym sądzie ustnie do protokołu treść środka odwoławczego.