Bartosiewicz Adam, Aktualizacja i dodatki do oprogramowania (wartości niematerialnych i prawnych)

Aktualizacja i dodatki do oprogramowania (wartości niematerialnych i prawnych)

Procedura ma na celu wskazanie kwalifikacji dla celów podatkowych kosztów ponoszonych na aktualizację lub dodatki do posiadanego w firmie oprogramowania.

Znaczna część oprogramowania używanego przez podatników jest objęta licencjami. Prawo do użytkowania jest w tym przypadku związane z nabyciem licencji do takiego programu. Licencje te stanowią wartości niematerialne i prawne (chyba że są udzielone na okres krótszy niż rok) i podlegają amortyzacji (chyba że mają charakter niskocenny).

Podatnicy często „rozbudowują” posiadane oprogramowanie, dokonując jego „ulepszenia” (w potocznym znaczeniu). Zakupują nowe moduły, prawo do używania większej liczby stanowisk roboczych, przedłużają czas trwania licencji itd.

Jak podkreślono w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 21 maja 1996 r., PO H/3574/148/96, Serwis Podatkowy 1998, nr 5, s. 4): „Wartości niematerialne i prawne nie podlegają ulepszeniu, w wyniku którego następuje zwiększenie wartości początkowej tych wartości praw. Wydatki poniesione na modyfikację (aktualizację) użytkowanych programów stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Gdyby okazało się, że poniesione nakłady na modyfikację programów utworzyły nową wartość, konieczne będzie przekwalifikowanie tych nakładów oraz zaliczenie ich do wartości niematerialnych i prawnych, a także dokonanie korekty kosztów i odpowiedniego zwiększenia podstawy opodatkowania”.