ZP/443-314/4/05 - Sprzedaż własnych wierzytelności.

"(...) Stosownie do regulacji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 7 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle natomiast przepisów art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. organu podatkowego, sprzedaż własnej wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jako wykonywanie prawa własności, czynność ta nie stanowi działalności gospodarczej. Przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią nie stanowi dla pierwszego wierzyciela czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Cesja taka z punktu widzenia pierwszego wierzyciela nie jest też sprzedażą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy podatkowej, lecz jednym ze sposobów uzyskania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż.

Reasumując, należy stwierdzić, iż zbycie przez wnioskującą własnej wierzytelności powstałej z tytułu prowadzonej działalności, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług (...)".