ZD/423-157/04 - Certyfikat rezydencji podatkowej - wymagania formalne.

Czy spełniają wymogi certyfikatu rezydencji wydane przez zagraniczny organ podatkowy dokumenty: decyzja o nadaniu numeru identyfikacyjnego podatnika podatku obrotowego, zaświadczenie o wpisie do ewidencji przedsiębiorców oraz informacja o numerze podatkowym służącym do naliczania i pobierania podatku dochodowego i obrotowego?

Prezes Jednostki, będący obywatelem Austrii i prowadzący własną działalność gospodarczą, świadczy na rzecz podmiotu usługi doradcze, za które następnie wystawia fakturę. Przychody z tytułu świadczenia usług doradczych opodatkowane są zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20%, jednakże w przypadkach określonych w ustawie dopuszczalne jest opodatkowanie z zastosowaniem stawki wynikającej z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zastosowanie powyższych stawek związane jest z posiadaniem certyfikatu rezydencji.

Zdaniem podatnika, posiadane przez Prezesa dokumenty (załączone do przedmiotowego wniosku) spełniają wymogi certyfikatu rezydencji, stanowiącego podstawę do zastosowania preferencyjnych stawek podatkowych, wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie mają zastosowanie następujące przepisy:

- art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowiący, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy);

- art. 29 ust. 1 pkt 5 wyżej wymienionej ustawy, stanowiący, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

- art. 29 ust. 2 tej samej ustawy, stosownie do którego przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej certyfikatem rezydencji;

- przepisy umowy zawartej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 2 października 1974 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 24, poz. 129).

Certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem (poświadczeniem), wydawanym przez administrację podatkową właściwą dla odbiorcy należności, potwierdzającym miejsce zamieszkania lub siedziby podatnika za granicą dla celów podatkowych. Certyfikatów nie mogą wydawać ani władze administracyjne, ani też gminne czy doradcy podatkowi. Za granicą, w większości państw, certyfikat nie jest wydawany na określonym formularzu, nie zawsze jest też wprost nazywany certyfikatem rezydencji.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika - jest zatem formą dokumentowania stanu faktycznego, tj. miejsca zamieszkania podatnika.

Posiadane przez Podatnika, a wystawione przez zagraniczny organ podatkowy dokumenty, jak wskazuje uwierzytelnione tłumaczenie z języka niemieckiego, to: decyzja o nadaniu numeru identyfikacyjnego podatnika podatku obrotowego (od towarów i usług VAT), zaświadczenie o wpisie do ewidencji przedsiębiorców oraz informacja o numerze podatkowym służącym do naliczania i pobierania podatku dochodowego (E) oraz podatku obrotowego (U). Żaden z tych dokumentów nie potwierdza miejsca zamieszkania podatnika.

W związku z powyższym, uwzględniając okoliczności przedstawione w zapytaniu oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu uprzejmie informuje, że nie podziela stanowiska Podatnika w wyżej poruszonej kwestii.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.